تحت هر شرایطی خودت باش.
این عبثترین کار دنیاست که بخوای شبیه بقیه باشی فقط چون جماعت اونطوریه.
همرنگ شدن با جمع، شاید در ظاهر خیال راحت بیاره، ولی در واقع هویتو لایهلایه از بین میبره.
اگه تفکر خاصی داری، اگر دغدغهای داری که از دید بقیه عجیب یا دور از عرفه، پنهانش نکن.
سکوتت در برابر باورهایی که برات اصالته، خیانت به خودته.
ببین، این زندگی برای توئه؛ اختیارش هم دست خودته. کسی که باعث میشه از خودت خجالت بکشی یا در بیان خودت تردید کنی، در نهایت نه صلاح تو رو میخواد و نه خیرت رو رقم میزنه.
آدمها ممکنه قضاوتت کنن یا حتی بهت ناسزا بگن، اما بدون این واکنشها بیشتر از عقده "همهچیزفهمی" میاد تا از واقعیت.
سرت رو بالا بگیر و بدون که هر توهینی از زبون آدما، کمترین خدشهای به ذات و انسانیتت وارد نمیکنه.
اما یه اصل مهم هست؛
افکار و اعتقاداتت مال خودتن، و قرار نیست به کسی تحمیل بشن؛ آزادی فکر وقتی ارزشمنده که مزاحم آرامش دیگران نشه.
وقتی باور یا رفتارت، آزار میشه اونوقت دیگه اسمش خاص بودن نیست، اسمش خطرناک بودنه.
همیشه بین صداقت با خودت و بیملاحظه بودن نسبت به دیگران، یه مرز ظریف هست. اگه دیدی از اون مرز گذشتی، اگه فهمیدی که حضور و باورات داره دیگران رو له میکنه،
اونوقت دیگه وقتشه یه لحظه بایستی و یه فکری به حال خودت بکنی.
درسته هرکسی حق داره همونی باشه که هست، ولی هیچکس حق نداره به اسم تفاوت و یا خاص بودن زخمی بشه برای دیگران.
این اسمش بیماریه نه جسارت؛ و هیچ چیزی شریفتر از این نیست که کسی با تمام تفاوتهاش، بتونه مهربون، محترم، و مسئول باقی بمونه.
#ثمین_طوری
