احتمالا براتون پیش آمده با همکارانی کار کرده باشید که یک زمان کوتاهی کاری رو انجام میدن و ساعتها و گاها روزها در موردش حرف میزنن، و اینکه چقدر کارشون سخت و سنگین هست و کارهای انجام نشده زیادی دارن.
بقول دوست عزیزی اگه اینهمه حرف که میزنی کار انجام میدادی ، خب کار انجام نشده ای باقی نمی موند.
وقتی که داری درمورد کارهای انجام نشده یا سختی کار حرف میزنی، همین وقت رو بذار برا انجام کار مفید.
متاسفانه معظل زیادی غر زدن و آه و ناله ، معظلی که باعث عدم پیشرفت و اختلال در کار هست، و باز هم متاسفانه بسیار رایج هست.
نظر شما چیه؟
