توی گوگل جست‌وجو می‌کنم مادر عصبانی، خشم مادر نسبت به فرزند، عصبانیت مادر طبیعیه؟
پشیمون می‌شم. انگار هنوز خیلی تابوئه که مادر، عصبانیت و خشم تجربه کنه و راجع بهش با دیگران حرف بزنه.
جست‌وجوم رو تغییر می‌دم به mom anger و می‌رسم به mom rage.
آخیش!...
انکار نمی‌کنم این مدت با تجربه کردنِ سختی‌هایی که مادری داره، چقدر خوشحال می‌شم از دیگران بشنوم که چه کار مهم و مقدسی دارم انجام می‌دم، ولی از طرفی باری که با این کلمه‌ها روی دوشم می‌شینه هم خیلی سنگینه.
مادرِ عصبانی مادر بدی نیست، فقط خیلی خسته‌ست...
