چهل‌ودو. دستم بگرفت و پابه‌پا برد.

از روزی که فسقلی شروع کرد به راه رفتن این شعر رو با خودم زمزمه می‌کنم.

هیچ‌وقت درکش نکرده بودم.

الان با تمام وجود می‌فهممش.

لذت همقدم شدن با فسقلی خیلی عجیبه.

انگار دوباره بچه شده‌م و فسقلیه که داره بهم شیوۀ راه رفتن رو یاد می‌ده.