قدیما اصلا دوست نداشتم کتابی و برام بخونن.دوست داشتم کتاب و بگیرم تو دستام و ورق هاش و لمس کنم.کلا پادکست گوش کن نبودم اما یهو امسال به تلفیق کتاب و صدا علاقمند شدم و طی یکی دو ماه سه تا کتاب گوش دادم.الان دارم کتاب ربه کا رو گوش میدم.قبلتر دو تا فیلمی که ازش اقتباس شده بودم و دیدم و این باعث شد به خوندن کتابش علاقمند شم.موقع دیدن فیلم ها اصلا این احساسات رو تجربه نکردم اصلا هیچکدومشون قضاوت نکردم.امممممممممممممممماااااااااااا وقتی پادکست و گوش میدم می بینم چه قدر جالبه ادمی که فقط قضاوت بقیه براش مهمه و یه قاتل حق به جانب بدون عذاب وجدان که پارانویید به نظر میاد و خدمتکار دلباخته ی متوهم و یه مقتول که حتی اگه اینطور که فقط قاتلش بدش و میگه بد باشه مستحق همچین سرنوشتی نیست و مردمی که انگار تو رویا زندگی میکنن و جز عیاشی کاری ندارن.نمیدونم فقط منم که با شخصیت ها حرف میزنم یا بقیه هم مثل منن؟اینکه این کتاب واقعا شاهکاره رو نمیشه نادیده گرفت ولی امیدوارم که دیدگاه دافنه این نبوده باشه
