توی سکوت رشد کن… لازم نیست همه بدونن!

ما تو دنیایی زندگی می‌کنیم که همیشه یه جایی کسی داره حرف می‌زنه.
یه نفر از دستاوردهاش می‌گه.
یکی دیگه از برنامه‌هاش.
یکی می‌گه امروز پنج صبح بیدار شدم، اون یکی از یه جلسه‌ی مهم حرف می‌زنه.
ما هر روز توی طوفانی از صدا و نمایش زندگی می‌کنیم.

و توی همین شلوغی‌ها، گاهی فراموش می‌کنیم که رشد، لزوماً قرار نیست بلند و واضح باشه.
که قرار نیست همه بدونن داری روی خودت کار می‌کنی.
که اتفاقاً بعضی از عمیق‌ترین تغییرات، دقیقاً زمانی شکل می‌گیرن که هیچ‌کس نمی‌فهمه چه خبره.

منم یه روزی از همونا بودم

راستش یه مدت طولانی، هر قدمی که توی مسیر خودسازی برمی‌داشتم، باید نشونش می‌دادم.
وقتی یه کتاب تموم می‌کردم، سریع یه عکس از جلدش می‌ذاشتم.
اگه یه جمله‌ی خوب می‌خوندم، استوری می‌کردم.
صبح زود بیدار می‌شدم؟ باید اعلامش می‌کردم.
و جالب اینجاست که اون موقع‌ها، حس می‌کردم دارم واقعاً رشد می‌کنم.
ولی یه روز از خودم پرسیدم: اگه هیچ‌کس نباشه که اینا رو ببینه، بازم ادامه می‌دی؟
اگه هیچ‌کس لایک نکنه، تحسین نکنه، بهت نگه آفرین… واقعاً ادامه می‌دی؟
و اون موقع بود که فهمیدم یه جای کار می‌لنگه.

رشد واقعی با سکوت اتفاق می‌افته

اون تغییرهایی که واقعاً ما رو می‌سازن، معمولاً از دید بقیه پنهان می‌مونن.
نه چون کم‌اهمیتن، چون درونی‌ان.
چون اتفاقی که توی ذهن و قلبت می‌افته، قابل نمایش نیست.
نه دوربین می‌تونه ثبتش کنه، نه کپشن می‌تونه توصیفش کنه.

گاهی رشد توی همون لحظه‌ایه که تصمیم می‌گیری آروم‌تر باشی.
توی لحظه‌ایه که به جای واکنش نشون دادن، صبر می‌کنی.
یا وقتی که یه عادت بد رو بی‌صدا کنار می‌ذاری، بدون اینکه به کسی بگی.

و این سکوته که بهت عمق می‌ده.

دنیا همیشه عجله داره، ولی تو نداشته باش

بیرون، همه عجله دارن که خودشون رو برسونن.
که بگن دارن رشد می‌کنن، تغییر می‌کنن، می‌درخشن.
ولی تو… می‌تونی آروم‌تر رشد کنی.
بدون سر و صدا.
بدون فریاد زدن موفقیت‌هات.
تو می‌تونی اون کسی باشی که داره کارشو می‌کنه، بی‌نیاز از توجه.

باور کن که لازم نیست بقیه بفهمن تو داری تلاش می‌کنی.
لازم نیست از خودت گزارش رشد بدی.
وقتی زمانش برسه، رشدت خودش رو نشون می‌ده؛
تو کیفیت حرف زدنت
تو انتخاب‌هات
تو نگاهت به دنیا
تو آرامشی که توی حضورت هست

بعضی چیزها فقط برای خودتن

رشد شخصی، خیلی وقت‌ها یه سفر درونیه.
مثل یه راز بین تو و خودت.
هرچی کمتر درباره‌ش حرف بزنی، عمیق‌تر لمسش می‌کنی.

اگه یه عادتی رو ترک کردی، اگه صبح‌هات آروم‌تر شده،
اگه شروع کردی مراقبه یا نوشتن یا خوندن،
اگه بالاخره با یه بخش از گذشته‌ت روبه‌رو شدی،
لازم نیست به کسی بگی.
کسی هم ندونه، مهم نیست.

مهم اینه که تو می‌دونی.
که توی خودت، یه چراغ روشن شده.
و همین برای شروع کافیه.

حرف آخر

دنیا پر از سر و صداست. پر از خودنمایی. پر از رقابت.
ولی تو می‌تونی متفاوت باشی.
می‌تونی توی سکوت، قوی‌تر، آگاه‌تر، و عمیق‌تر رشد کنی.
و وقتی وقتش برسه،
رشدت خودش فریاد می‌زنه
بی‌نیاز از لایک
بی‌نیاز از دیده شدن
بی‌نیاز از تایید

سکوت، خانه‌ی امن رشد واقعی‌ست.