پیرو رقابتی که آقای دست انداز راه انداختند و چند تا موضوع را مصوب کردند تا ویرگولی ها درباره آنها قلم بزنند، من هم یکی از موضوعات رو انتخاب کردم تا یک چیزکی دربارش بنویسم. میدانم خیـــــــــــــــلی دیر اقدام کردم به شرکت در این مسابقه. آخه چون تازه با برنامه ها و فعالیت های مستر دست انداز آشنا شدم. به هر حال امید به خدا. بریم ببینیم چی میشه. راستی موضوعی که میخوام دربارش بنویسم «اگر مخترع بودم!» هست.که خیلی من رو یاد موضوعات انشای دبستان و راهنمایی میندازه.(|(|:
در مواجه با این پرسش که اگر مخترع بودم چه می کردم،طبیعتا هر کسی طبق نیاز ها و دغدغه های ذهنی خودش،چیزی را خلق می‌کند.ممکن است فردی دغدغه اش این باشد که از دامان مرگ گریزد و به طریقی این تجربه محتوم را به تاخیر بیندازد.یا یکی در تلاش است راهی پیدا کند تا به گذشته برود و آن کاری را که باید،انجام دهد.چرا که آن کار سرنوشتش و الآنِ زندگی اش را شدیدا متاثر می سازد.اصلا شاید یک نفر هم در فکر این باشد که چگونه می تواند در چند دقیقه وزن خود را کاهش دهد و به مانکنِ ایده آلش تبدیل شود.به هر حال دغدغه است دیگر!! از هر فردی به فرد دیگر و از هر ذهنی به ذهن دیگر متفاوت و متنوع است.
حال که صحبت از دغدغه و نیاز شد،بگذارید تا من هم بگویم.هرچند این وضعیتی که مد نطر من است الان هم قابل تجربه است و چیز بسیار عجیب و غریبی نیست.در اصل من قصد دارم تا از نسخه ارتقا یافته و همگانیِ آن صحبت کنم.که فقط در آزمایش ها و موارد خاص استفاده نمی شود و عموم مردم بر حسب نیاز خود،وسیله مورد نظر را تهیه کرده و از آن بهره مند می شوند.
بیایید باهم به چندسوال زیر یک نگاهی بیندازیم.
فکرکنم متوجه داستان شده اید.دارم از وسیله ای حرف میزنم که انسان با آن می تواند به دلخواه حس های چندگانه خود را قطع و وصل و کم و زیاد کند.می تواند به مدت زمان دلخواه شنوایی خود را قطع کند و مثلا به مطالعه یا نوشتن بپردازد.البته همانطور که گفتم این وضعیت به صورت محدود تر و کنترل شده تر،در برخی آزمایش های روانشناسی مربوط به حوزه ادراک و احساس ایجاد می شود.البته با این تفاوت مهم که در هنگام این آزمایش شما تمامی حس های خود را از دست می دهید.از جمله شنوایی،بینایی،بویایی،چشایی و لامسه.یعنی انسان در یک حالت بی حسی ای فرو می رود که بیدار است و آگاه،اما هیچ چیزِ هیچ چیز را حس نمی کند! تصورش هم ترسناک است.و به همین خاطر آزمودنی هایی که داوطلب این آزمایش می شوند،بیش از چند دقیقه نمی توانند این وضعیت(به زعم من زجر آور) را تحمل کنند.درحالی که اگر کسی بتواند مدت زمان طولانی در این وضعیت به سر ببرد،جایزه باارزشی به او تعلق می گیرد.اما همانطور که گفتم تحمل این وضعیت به واقع ترسناک است.
حال وسیله ای که من دوست دارم اختراع بکنم(در واقع دوست دارم اختراع بشود☺) از یک تکنولوژی خاصی پیروی می کند که انسان با استفاده از آن،می تواند به صورت اختیاری حس های خود را قطع و وصل کند!
ساعت هوشمندی را در نظر بگیرید که روی آن لوگوی حس های مختلف(مثلا برای شنوایی،گوش و برای بینایی،چشم و ....) وجود دارد و شما با لمس هر کدام می توانید تنظیمات مربوط به آن حس را دست کاری کنید.مثلا آن را به گونه ای تنظیم می کنید که ۹۰دقیقه حس شنوایی شما را مختل کند.بعد از پایان این مدت زمان،دستگاه ویبره ای از خود تولید می کند و کم کم حس شنوایی شما باز می گردد.حال روی ساعت شما دو گزینه ظاهر می شود. 1.Keep on و 2.Dismiss.اگر گزینه اول را بزنید،گجت به صورت اتوماتیک ۹۰دقیقه دیگر بی حسی را حفظ می کند و اگر گزینه دوم را بزنید بی حسی به کلی از بین می‌رود.یا اصلا می توانید در تنظیمات مربوط به آن حس،یک مدت زمان دیگر برایش تعریف کنید.به همین صورت برای حس های دیگر می توان این مراحل را طی کرد.
نکته:این گجت هوشمند، توانایی قطع کردن همزمان همه حس ها را ندارد.چرا که به نظر سازنده این آپشن نمی تواند سود چندانی به مصرف کننده برساند.از طرفی همانگونه که اشاره شد، تعداد اندکی از افراد تمایل به قطع کردن تمامی حس های خود و در عین حال بیدار و هشیار بودن دارند.
در عوض سازنده یک آپشن جایگزین و جذاب تری را در نظر گرفته است.شما به هنگام تهیه این گجت،می توانید یک محفظه یک نفره و ویژه ای را هم در کنارش سفارش دهید.این محفظه Shelter نام دارد.اگر سوال های بالا را به خاطر داشته باشید،به این اشاره کردم که انسان گاهی اوقات دلش می خواهد در یک خواب عمیق و تخدیر کننده فرو برود و از هیاهوی اطراف فارغ شود.شلتر همین کار را برای شما می‌کند.شما می توانید برای دستگاه،مدت زمانی را تعریف کنید و به داخل محفظه رفته و به خواب عمیقی فرو بروید.جالب توجه است که در شلتر شما حس های خود را قطع نمی کنید.بلکه در آن،یک خواب غیرعادی را تجربه می کنید.به هنگام دراز کشیدن در شلتر، و بسته شدن درب و منافذ آن،هیچ انرژی و نوسانی از بیرون وارد نمی شود.از این رو شما نیازی ندارید که حس های خود را قطع کنید.از طرفی چون قرار است بخوابید،نیازی به دستکاری حس ها نیست.قواعد این خوابی که شما در محفظه تجربه می کنید،با خواب های بیرون از شلتر تفاوت دارد.هر ۱ دقیقه خواب در شلتر،۱۵ دقیقه خواب در حالت عادی است.یعنی اگر شما در شلتر ۴ دقیقه بخوابید،عین این است که ۱ ساعت در حالت عادی خوابیده اید!! و این یک مزیت برای دستگاه است که با مدت زمان کوتاهی خوابیدن در آن،مصرف کننده می تواند استفاده کافی را از آن ببرد و البته از کارها و امور دنیای خارج هم غافل نشود.البته سازنده یک محدودیتی برای دستگاه در نظر گرفته است.هر محفظه در ۲۴ ساعت فقط می تواند ۴۰ دقیقه خواب به شما ارائه دهد.یعنی ۱۰ ساعت خواب در دنیای بیرون از محفظه.شلتر به گونه ای طراحی شده که بیشتر از چهل دقیقه کسی را درون خود جای نمی دهد.از همین رو افراد باید جوری برنامه ریزی کنند که در زمان مناسب،بتوانند از محفظه استفاده کنند.
دلایل زیادی برای در نظر گرفتن چنین محدودیتی وجود دارد.در ابتدای عرضه این پکیج،که استفاده از شلتر محدودیتی نداش ،برخی از مصرف کنندگان بیش از حد محفظه ستفاده می کردند و مثلا به صورت ممتد ۱۲۰ دقیقه در آن می خوابیدند.۱۲۰ دقیقه در شلتر یعنی ۳۰ ساعت خواب و رویا پردازی بیرون از شلتر!!! و این زیاده روی ها نتایج زیان باری برای مصرف کنندگان به بار آورده بود.تعدادی از آنها روزانه بیش از ۵ ساعت را در شلتر می گذراندند(دیگر خودتان حساب کنید ۵ساعت خواب در شلتر در حالت عادی چقدر است!!).در اصل آنها به این کار اعتیاد پیدا کرده بودند و این باعث شده بود از زندگی واقعی و حقیقی باز بمانند و بیشتر زندگی خود را در شلتر بگذرانند.این در حالی بود که هدف سازنده از ساخت چنین تکنولوژی ای،افزایش کارایی انسان و برگرداندن انرژی برای ادامه زندگی به وی بود.نه اینکه او را از زندگی اصلی وا بدارد و در ساحت رویا و خیال عرق بکند.برخی از افرادی که به شکل افراطی در شلتر به خواب می رفتند،بعد از مدتی دچار شک و شبهه نسبت به ماهیت زندگی می شدند.آنها از خود می پرسیدند که کدام یک واقعی و حقیقی است؟ زندگی درون شلتر یا زندگی ای که بیرون از آن در جریان است؟ متاسفانه پاسخ خیلی از آنها غیر منتظره بود.آنها به زندگی درون شلتر ایمان آورده بودند.از این رو فکر می کردند زندگی بیرون از شلتر وهم و خیالی بیش نیست و اگر به آن زندگی خیالی پایان بدهند،برای همیشه در دنیای جذاب شلتر زندگی خواهند کرد.نتایج ناخوشایندی که در ابتدای عرضه این پکیج ایجاد شد، سازنده را بر آن داشت تا تغییری در مختصات آن بدهد.
باید متذکر شوم که هر فردی فقط می تواند از یک محفظه استفاده کند.چرا که به هنگام ثبت درخواست برای دریافت شلتر،DNA و اثر انگشت فرد ثبت می‌شود و فقط خودش می تواند از آن محفظه استفاده کند و لاغیر.اینگونه جلوی سو استفاده های احتمالی و ایجاد بازار سیاه هم گرفته می شود.در آخر هم این مژده را به مشتریان عزیز می دهم که در آپدیت های بعدیِ این پکیج،شما توانایی شفاف سازی رویاهای خود در درون شلتر و همچنین تعیین حدودی ژانر و محتوای آنها را خواهید داشت.
خب فکرکنم محصولی که طراحی کرده ام کم و بیش از همه دلبری می کند.هرچند دستیابی به چنین تکنولوژی در آینده نزدیک چندان بعید نیست،اما هر چقدر هم بعید نباشد، من (و احتمالا شما) بعد از اختراعش باید زمان زیادی را صبر کنیم تا بتوانیم یکی از آنها را از پشت ویترین ببینیم.
پ/ن:نظر،نقد،کنایه،بد و بیراه و خلاصه هر چیز دیگه ای هست در خدمتم.بنویسید تا ببینم و استفاده کنم و صحبت کنیم.ارادت.?
