یک ماه تا کنکور مونده و یاد روزایی افتادم که خودم کنکور داشتم. چون خودم یه جورایی در ارتباط با اخبار کنکور و دانشگاهم وقتی خبرای کنکور می خونم، ناخوداگاه میرم به اون دورانی که منم این حس و حال تجربه کردم. کتابایی که با وجود چندین و چندبار خوندن وقتی برای یه بار دیگه نگاهشون می کنی، انگار یه چیز جدید دارن که تا الان کشف نکرده بودی و از چشمت دور مونده بود. مطالبی که هنوز حتی نرسیدی بهشون نگاه کنی و نگرانی نکنه تا کنکور وقت نشه خوب بخونیشون. تازه الان بچه هایی که کنکور کارشناسی میدن یه دغدغه جدیدم دارن اونم تاثیر معدل دوران مدرسشون و سابقه تحصیلیشون رو رتبه نهایی کنکورشونه. امسال هم که سازمان سنجش نورعلی نور یهو یادش افتاد بگه کسایی که پارسال کنکور قبول شدن امسال حق شرکت تو کنکور ندارن. فرقی هم نداشت کنکور دکتری بود یا کارشناسی و ارشد در هر صورت ممنوعیت برای همه بود. با اینکه بالاخره اعتراضا نتیجه داد و خیلیا تونستن ثبت نام کنن کار ندارم. با بخش فشار روانیش کار دارم. تو جامعه که به طور عادی همه ما به خاطر مسائل و مشکلات مختلف تحت فشاریم، بنظرم این ظلم بزرگی بود برای کسایی که بجای تو آرامش سپری کردن روزا و آماده شدن برای امتحان، دغدغه تونستن و نتونستن ثبت نام کنکور داشتن. امیدوارم همه شون تو این روزای باقی مونده بتونن تو آرامش بیشتری رو درسا تمرکز کنن و به نتیجه دلخواهشون برسن. دغدغه هاتوم کمرنگ و امید و آرزوهاتون براتون دست یافتی. برای همه آرزو می کنم روز کنکور تو بهترین حال ممکن خودشون باشن.
