تکرار مکررات

ابتدای سال!
آرزو ها کردیم برای حال خوب و تا انتهای سال اقدامی نکردیم برای بهتر کردن اوضاع یکدیگر...
در زبان، بهترین روحیه را خواهان بودیم و در عمل، به دنبال تخریب آن...
ابتدای سال با شنیدن صدای نوروز؛ روی هم را بوسیدیم و اواسط سال یادمان رفت که نیش هایمان سیلی محکمی ست بر آن گونه ها...
شانه هایمان را گرم فشردید و دعای خیر کردید اما از شما فقط شر تان به ما رسید...
سیمای لبخند هایمان را سانسور کردید و از ترس آبرویتان به اجبار، صدای لبخند را برایمان دوبله کردید...
با لبخندی سرد، امیدوار بودید پله های ترقی را طی کنیم و در عوض باحسادتی گرم، به دنبال تخریب پله های موفقیت‌مان بودید...
خیالی نیست که هر بار سنگی به دستتان رسید به ریز و درشتش نگاهی نکردید و فقط پرت کردید...
هر سال برایمان آرزوی سلامتی کردید اما هیچ‌گاه درد و زخم ناشی از زمین خوردنمان را تسکین ندادید. مسخره ست! آخر نباید انتظار داشت قاتلی که خودش زخم بر تو می‌زند، تسکین درد هایت باشد...
ما در شروع فصل بهار صرفا سالی را نو کردیم و حالی را نه...
فقط زمان نوشتن تاریخ روی برگه ها، اعداد را تغییر دادیم و باز هم لحظه ها را تکرار کردیم...
ما زندگی نکردیم؛ صرفا 365 روز را تکرار مکررات کردیم!
#صدای_سکوت... ✍️ریحانه کثیری نژاد
?6 مرداد 1401