داستان از اونجایی شروع میشه ک تا اونجایی ک یاد دارم از همون کوچیکی کار میکردم هر چی تلاش میکردم اصلا نمیدونم چرا به اون چیزی ک میخاستم نمیرسیدم، البته نوسان قیمت زیاد بود
ولی خب هر چقد تلاش میکردم به اون چیزی ک دوس داشتم نمیرسیدم احساس میکردم خدا با اون عظمتش منو فراموش کرده، دریغ از یه زره امید....
اما خدا خیلییی قشنگ یه جاهایی دستت رو میگیره ک هیچوقت فکرشم نمیکنی یه دری رو به روت باز میکنه ک سالهایه سال هی در میزدی و با هر بار در زدن نا امید و نا امیدتر میشدی. در همین حین حتی روحتم خبر نداره ک خدا. داره تو رو واسه اتفاقات خوب بهتری آماده میکنه میسنجه و اون ظرفیت لازم رو بهت تزریق میکنه، خلاصه خدا یه جاهایی دستت رو میگیره ک حتی فکرتم تویه ضمیر ناخودآگاه بهش نمیرسه...
بعضیا میگن این زندگی و این همه سختی ارزش زنده بودن نداره اما من میگم این زندگی با تمام سختیها و اتفاقات خوب و بدش ارزش زندگی کردن و تلاش کردن واسه زندگیه بهتر و رتحت تری ارزشش رو داره اخه میدونید چیه نمیشه همه چیز و هر چیزی رو بدون سختی و فشار به دست آورد یه جورایی زیر دل آدم میزنه شاید دلت خوش بشه بابتش اما اونجوری ک باید قدرش رو بدونی نمیدونی. :-)
پس اگه یه هدف داشته باشی تلاش معجزه میکنه ومطمئنن خدا دستت رو از سر لطف و بزرگیه خودش میگیره چون خدا بندهاش ک اشرف مخلوقاتش هست رو همینجور نیافریده بی دلیل خلق نکرده ک بخاد اونا رو به حال خودشون رها کنه.
یه ضرب المثل هست ک خدا میگه؛
از تو حرکت، از من برکت
یعنی تو قدم بردار من تویه تمام مراحل حتیسخن ترینترسناک ترین و پرفشارترینش دستات رو میگیرم و همراهیت میکنم(البته اگه یه دل پاک و نیت خوب و صاف و صادقی داشته باشی)
هر ک بامش بیش، برفش بیشتر
خدا حواسش هست
خدا هیچ کدوم از بندهاشو به حال خودشون رها نمیکنه...
