بعد از همه چیز

بازگشتم

از روزگاری سخت

مردمانی تلخ

گذشته ای شوم و فردایی بی طلوع

..هربار نگاهم به گذشته بود و اکنون پس از همه چیز من باز هم برگشتم و این آغاز ماجرای من است..............

هرچه فکر می کنم یک جای ماجرای ما لنگ می زد

از همان اول هم نباید فریب می خوردم

دست مهربان و لبخند مهرگون که محبت نمی شکنند..

شکستند

مرا

غرورم را

دخترانگی ام را

زیبایی ام را

آیینه ی چشمانم را

و از هم مهمتر پاکی و زلال قلبم را

آن کودک نوپایی که از عشق و دوست داشتن تنها خیر و ابراز می دانست و شکستن را بلد نبود

پیش از آشنایی با مردمان دیار سنگی فکر میکردم که هیچ گاه کسی که