انسان مذهبی عقده حقارت ندارد و تنها اوست که دارای چنین خصوصیتی می باشد،زیرا او هرگز خود را با دیگری مقایسه نمی کند،و بدون مقایسه،هیچ کس نمی تواند برتر یا پست تر باشد.او فقط خودش است وآن چه را که خداوند برای او مقرر کرده پذیرفته است و کاملا راضی و خشنود است.او در هر لحظه تنها برای این که وجود دارد و زندگی می کند،سپاس گزار است.او نمی خواهد به جای هیچ کس دیگری باشد و از وضع خود کاملا راضی است.او می داند که نه برتر و نه پست تر است و از منحصر به فرد بودن خود آگاه است،زیرا حتی دو انسان هم به یکدیگر شبیه نیستند.
منبع:کتاب خودت باش،نه نخود هر آش!
