برخی ها می گویند کتابی تأثیرگذار است که شوق داشته باشی هرچه زودتر به پایانش برسی تا آتش کنجاوی ات خاموش شود.اما در نگر من اگر کتابی با روح و روانمان عجین شده باشد هیچ وقت دوست نداریم به پایانش برسیم.بسان صحبت با دوستی که به هر ریسمانی چنگ می‌زنیم تا گفتگو ادامه دار باشد.
کتاب هم مانند یک دوست اگر به عمق جانمان نفوذ کند دست به هرکاری می‌زنیم تا کنارمان باقی بماند!
می خواهم درباره دوستی صحبت کنم که به شدت من را گریاند!
نه آن گریه ای که افسردگی بیاورد بلکه ماتمی که انسان را به خود بیاورد و بداند که برای آسوده زندگی کردنش چه جوان هایی فدا و چه مادرهایی داوطلبانه قلب خود را به آتش کشیدند!
کتاب درگاه این خانه بوسیدنیست درباره مادر جوانی است که در یک دو راهی اخلاقی گیر کرده است.
از یک طرف دوری از فرزندانش قلب اورا به چنگ می اندازد و از طرف دیگر نیک می داند که نگهداری پرنده در قفس چه ظلم بزرگی است!
خواندن این کتاب را به کسانی پیشنهاد میکنم که مدت هاست از خودشان دور شده اند و می خواهند سیاهی های قلب خود را با گریه هایی شیرین پاک کنند!
شما را دعوت میکنم به رمانی دراماتیک،شهدایی و تاریخی!
