در سیزدهم آبان ماه ۱۴۰۴، شهر قزوین شاهد ثبت یک تاریخ جدید در ورزش ایران بود. داستانی از تلاش بیوقفه که ثابت کرد، هیچ ارتفاعی فراتر از دستهای یک اراده پولادین نیست. محمدرضا احتشامنیا، نه فقط یک ورزشکار، بلکه نمادی از همافزایی تخصص و تعهد، رکورد ملی پرش عمودی درجا را جابجا کرد و آسمان انتظارات را پنج سانتیمتر بالاتر برد.
محمدرضا احتشامنیا، کارمند شرکت البرز دارو در شهر صنعتی البرز، یک قهرمان دو جبههای است. او در کنار مسئولیتهای روزمره شغلی خود در یکی از مراکز تولیدی کشور، توانسته است با نظمی کمنظیر، تمرینات حرفهای خود را دنبال کند. این توازن میان کار و ورزش، خود یک رکورد موفقیتآمیز است؛ چرا که نشان میدهد: «موفقیت نه یک شانس، بلکه حاصل مدیریت زمان و اولویتبندی اهداف است.»
در قزوین، زیر نگاه مربی پرتلاش خود، فرهاد امینلو، محمدرضا با پرشی خیرهکننده به ارتفاع ۱۲۵ سانتیمتر دست یافت. این ۱۲۵ سانتیمتر، تنها یک عدد نیست؛ نمایشگر صدها ساعت تمرین، تحمل درد و غلبه بر خستگیهای روزمره است. با این جهش، رکورد پیشین کشور به میزان ۵ سانتیمتر ارتقا یافت؛ فاصلهای که در دنیای قهرمانی، فاصله بین خوب بودن و بهترین بودن است.
این موفقیت، نه فقط متعلق به آقای احتشامنیا و مربی ایشان است، بلکه درس بزرگی برای همه ماست:
1. رؤیاهایتان را محدود نکنید: اگر او توانسته است با وجود مشغله کاری، رکورد ملی را تغییر دهد، شما نیز میتوانید مرزهای تواناییهای خود را گسترش دهید.
2. قدرت مربیگری: همراهی و هدایت فرهاد امینلو نشان میدهد که هیچ شاهین بلندی پروازی بدون سکوی پرتاب مربی ندارد. قدردان هدایتگران خود باشیم.
3. قزوین، سرزمین قهرمانان: این رکورد، افتخاری برای استان قزوین و صنایع آن است؛ یادآور اینکه نوآوری و پیشرفت در هر عرصهای قابل دستیابی است.
این جهش ۱۲۵ سانتیمتری، فریاد میزند که «باور کن تا ببینی، نه اینکه ببینی تا باور کنی.»
