در صورتی که فرد دچار حمله های متوالی می باشد که قابل پیش بینی هم نیستند، باید دید حمله ها چگونه اند و چه ورزش هایی و برای چه کسی خوب است، ولی ورزش نباید ترک شود.
همچنین باید توجه کرد هر ورزشی چقدر دفعات حمله را بیشتر می کند و کدام ورزش حملات را شدید می کند یا برای فرد ایجاد خطر می نماید.
در چنین مواردی توصیه می شود که از ورزش در بلندی و با اشیای خطرزا پرهیز شود. با توجه به این که موارد زیادی دیده شده که حمله های تشنجی در آب و حین شنا کردن اتفاق افتاده است، باید در این مورد احتیاط جدی صورت گیرد و ضوابطی برای کنترل شنا در آب برای این افراد تنظیم شود.
هر گاه یکی از ورزش های مورد علاقه باعث بروز یا تشدید حملات گردد، شخص مبتلا نباید آن را ترک کند، بلکه باید تلاش نماید تا نوع تمرینات این ورزش را تغییر دهد یا از نظر زمانی آن را تنظیم کند.
نکته مهم این که در بسیاری از موارد دلیل بروز حمله در حین ورزش، درمان نادرست بیماری و یا میزان کم دارو است. بنابراین می توان با نظر پزشک معالج نسبت به تغییر دارو و یا میزان آن اقدام کرد و ورزش را ادامه داد.
نکات مهمی که باید بیماران مبتلا به صرع قبل از انجام فعالیت ورزشی به یاد داشته باشند این است که پیش از شروع ورزش ، به طور حتم مربی و هم بازی های خود را از وجود بیماری آگاه سازند. تا در صورت پیش آمدن مشکل برای بیمار ، اقدامات و کمک های لازم انجام گیرد. ومقدار فعالیت های مبتلایان هم باید در محدوده ای باشد که افراد دچار خستگی نشوند ، زیرا احساس خستگی کردن باعث تجمع اسید لاکتیک در عضله های بدن می شود و این خستگی به مغز انتقال می یابد و سپس این اتفاق ، فعالیت سلول‌های مغزی را به مشکل می اندازد.
توصیه های هنگام ورزش، جلوگیری از کم آبی و کاهش قند بدن بیمار است. همچنین با بروز علائم، سرگیجه، تهوع و کاهش فشار خون فرد باید ورزش خود را متوقف سازد و به استراحت بپردازد.
نکته ای که در تمامی اوقات ورزشی باید در ذهن بیماران باشد ، زیاد ازحد ورزش نکردن و پایدار نگه داشتن وضعیت بدنشان است. پیشنهاد می شود فعالیت های ورزشی را در خنک ترین ساعت روز انجام دهند و از سطوح نرم مانند چمن و تشک استفاده کنند.
