سلام
مدت‌ها فکر می‌کردم که مقداری شروع به نوشتن کنم. روزها فکر کردم که در چه بستری و در ارتباط با چه موضوعی بنویسم؛ آیا در ایسنتاگرام بنویسم یا در وبلاگ یا ویرگول بنویسم یا برای خود در دفتری کوچک قلمم را بر روی کاغذ روانۀ سفر کنم. سفری که پر است از ماجراجویی‌هایی از جنس کلمه که در کلمه نیز دریایی از احساس و هیجان نهفته است. بعدتر گفتم که در چه خصوص بنویسم؛ آیا در خصوص اتفاقات ایران بنویسم، آیا در خصوص علم بنویسم؟ روانشناسی بنویسم؟ فلسفه بنویسم؟ و پیش خود گفتم که من در تمام این مسائل سرشار از تهی هستم. پس نوشتن در این موارد اشتباهی بزرگ است.
دیشب به این نتیجه رسیدم که ویرگول بهترین بستر برای من است و در اینجا در خصوص احساسات، افکار و اتفاقات روزمرۀ خود بنویسم.
بنابراین اگر راستش را بخواهید بدانید اگر دنبال مطالبی که بر دانش شما بیافزاید و علم شما را گسترش دهد کم پیدا می‌شود و احتمالا نوشته‌های من مورد علاقۀ شما نیست. اما خب به هرحال سعیم این است که نوشته‌هایم طوری نباشد که با وقتی که برای خواندن آن می‌گذارید پیش خو بگویید:<< ای وای عمر خود را با خواندن این نوشته تلف کنم.<< امیدوارم بتوانم این خواستۀ خود را برآورده کنم.
سخن بسیار است و حوصله اندک
شاد باشید.
