در منزل ما عید که می‌شود بچه‌ها اتوماتیک وار انتظار هدیه و کادو دارند. در این روزهای خاص معمولا پدر خانواده چند گزینه روی میز می‌گذارد و بچه‌ها در کمال آرامش و آزادی حق انتخاب دارند?البته ناگفته نماند که من هم در تیم بچه‌ها قرار می‌گیرم چون از کادو گرفتن حتی اگر یک شاخه گل هم باشد، لذت برده و کیفم کوک می‌شود.
گزینه‌های پیشنهادی پدر: کارت هدیه، شام به انتخاب بچه‌ها، رفتن به سینما و یا پارک و گشت‌و‌گذار در خیابان‌های شهر و تخلیه انرژی بچه‌ها، خرید از بازار و در نهایت دورهمی خانوادگی، بازی و دیدن فیلم و شادی به رسم خودمان که با اکثریت آراء عیدی نقدی تصویب شد که بچه‌ها محبت کرده و گفتند کارت هدیه زمانبر است، لطفا به کارت‌هایمان بزنید.....و بعد مثل اینکه در یک تدبیر از پیش تعیین شده موفق شده باشند، جیغ و هورایی کشیدند و پدرشان را بوسه باران کردند" همین خود‌شیرینی‌های معمول دختر و پدری"
شاید میزان این عیدی‌ها از نظر خیلی‌ها مختصر باشد و ناچیز و به چشم‌شان نیاید؛ اما این یک سنت خانوادگی است تا اعیاد مهم را از یاد نبریم، بهانه‌ای است برای شادی‌کردن، دوست‌داشتن و دیدن همدیگر که در طی این چند سال بسیاری از اطرافیان ما هم به این کار اهتمام ورزیدند?
پول‌هایمان را روی هم گذاشتیم و برآورد قیمت کردیم و قرار شد حدود ۱۵ روز دیگر در نهایت جانفشانی و عشق برای جناب پدر در یک غافلگیری، قبل از فروردین تولد بگیریم!
خب خدا را شکر تکلیف عیدی‌هایمان هم روشن شد و جای نگرانی نیست??
✍زهرا حاجی زاده
