نمی‌دانم عصبانی‌ام یا ناراحت؟
گریه کنم یا خشمگین باشم و فریادم را چون گلوله‌ای آتشین آوار کنم روی اسرائیل که جنگ غزه را تا منطقه
پیش کشیده است.
این چه وضعی است؟
چرا تاریخ در کشور ما مدام تکرار می‌شود؟
زخم روی زخم
خون روی خون
درد روی درد
و داغ روی داغ
دلمان آرام نمی‌گیرد بس که بغض‌مان را قورت دادیم.
به گواه تاریخ امت زخم‌خورده‌ایم.
همیشه هدف حمله‌های تروریستی بوده‌ایم.
رجایی‌ها و بهشتی‌ها
دانشمندان هسته‌ای
شهدای شاهچراغ
هواپیمای مسافربری ۶۵۵ و هواپیمای اوکراینی
حاج‌قاسم و سید رضی
و امرور هم زائران حاج‌قاسم که از فاطمه
شهادت را هدیه گرفتند.
خدا را شکر که دشمن احمقی داریم.
نمی‌داند که ما تمام‌شدنی نیستیم، که اگر قرار بود،
نباشیم زمان جنگ در همان کانال نام‌آشنای کمیل، شلمچه، فکه و اروند به تاریخ می‌پیوستیم.
ما زنده‌ایم چون شهدا زنده‌اند
ما زنده‌ایم چون فرزندان زهرابیم
چون سربند یا‌زهرا داریم
ما زنده‌ایم چون هدف داریم
منتظریم...
منتظر منتقم زهرا...
پس عجل فی ظهورک ایها العزیز
✍زهرا حاجی زاده
@z_h_writer@
