تصمیم برای ساخت جایگاه بز نیازمند بررسی روش های مورد نیاز و هزینه های آن می باشد. تحقیق در مورد نیاز بازار و اطلاعات کامل از اقتصاد پرورش بز ضروری می باشد. یک سؤال برای عملی کردن برنامه ها وجود دارد که هر پرورش دهنده باید بپرسد: هدف از این ساختمان چیست؟ باید در نظر گرفته شود که پرورش دهنده برای گله ی خود چه می خواهد. سپس یک مطالعه از هزینه ساختمان و ارتباط آن با کارهای مزرعه باید انجام گیرد.
در گله بزهای شیری باید جایگاه برای بزغاله ها و گله های جوان در نظر گرفته شود. برای جلوگیری از شیوع بیماری ها باید جایگاه بزغاله ها از بزهای شیرده جدا باشد. بزغاله ها در یک جعبه مربعی (به ابعاد 2-1 متر مربع) نگهداری می شوند که حداقل در یک طرف آن برای ورود هوا نرده می باشد. بسیار مفید است که برای بزغاله های تازه متولد شده و بزغاله های مريض یک لامپ گرمایی فراهم باشد. بزغاله های بزرگ تر می توان جایگاه های سردتر نگهداری شوند.
برای جایگاه بزهای نر مسئله مهم این است که به طور کامل از بزهای ماده جدا باشید و جایگاه در جهت باد باشد. یک جایگاه با جزئیات پیچیده نیاز نیست، یک اغل باز رو به جنوب و به سمت محوطه ورزش کافی می باشد. چندین بز نر می توانند در یک جایگاه با افضای کافی زندگی کنند. پیشنهاد می شود یک تپه خاکی با ارتفاع 1.8 تا 1.5 متر در منطقه ورزش ساخته شود.
این باعث افزایش فعالیت و جلوگیری از خستگی می گردد. این تپه باید حداقل 2.5 متر از حصار فاصله داشته باشد .
فضای مورد نیاز برای هر راس بز و گوسفند
مقدار فضای در نظر گرفته شده برای جایگاه بزها و گوسفندها باید طوری باشد که آزادی برای حرکات طبیعی، استراحت، خوراک خوردن و گروه بندی بزها و گوسفندان را فراهم کند. به نظر می رسد زمانی که بزها در آسایش باشند، در مقابل آلودگی های انگلی مقاوم تر میشوند. فراهم ساختن فضای کافی یک عامل مهم در سلامت و مدیریت اجتماعی بزها است .
تحقیقات نشان داده است اگر فضای در اختیار گذاشته برای بزها، کاهش یابد بزها کمتر استراحت می کنند و مدت زمان بیشتری با بقیه بزها درگیر می شوند. همچنین بزهای ضعیف تر در مقایسه با بزهای قوی تر مدت زمان کمتری را به استراحت می پردازند.
بیان شده است که اگر کف جایگاه بزها از سیمان باشد، یک فضا در حدود 4 متر مربع برای هر رأس بز کافی است. البته این برای جایگاهی است که بزها به صورت انفرادی هستند ولی اگر بزها به صورت گروهی باشند، 2 متر مربع به ازای هر رأس بز کافی است.
اگر به دنبال آشنایی و شناخت بیماری های رایج در میان بز ها هستید ، خواندن این مطلب را نیز به شما پیشنهاد می دهم.
فضای لازم برای ذخیره یا انبار
میزان فضای لازم برای ذخیره مواد خوراکی تا حدی متغیر است. پیشنهاد یک روش برای محاسبه فضای لازم برای این کار مشکل می باشد. میزان خوراک ذخیره شده به1) طول فصل چرا،2) مدیریت و روش تغذیه، 3) نوع خوراک،4) آب و هوا و5) میزان خوراک تولید شده در مزرعه در مقایسه با خوراک خریداری شده بستگی دارد. به طور طبیعی ظرفیت انبار باید تا حدی باشد که دانه غلات، سیلو و مواد خریداری شده در آن نگهداری شوند.
در بعضی مناطق آب و هوایی، در صورت امکان، کاه و علوفه به شکل بسته های پیچیده شده و در هوای آزاد نگهداری می شوند.
آخور مواد معدنی
این آخور برای فراهم کردن نمک و بقیه مواد معدنی طراحی می شود. محل آن باید در جایی از ساختمان باشد که در معرض هوا قرار نگیرد، به عنوان مثال دور از پنجره ها باشد. آخور مواد معدنی، به شکل یک محفظه چوبی به عرض 25-20 سانتی متر، عمق 10-15 سانتی متر و طول 1.4-1.2 متر می باشد.
تجهیزات آب
بزها و گوسفندان از کاسه، آبشخور و حتی سر پستانک برای نوشیدن آب استفاده می کنند. اولین شرط برای آبشخور این است که آب تمیز نگه داشته شود. بز و گوسفند نسبت به بقیه گونه ها به نوشیدن آب بدبو و بد طعم بیشتر بی میلی نشان می دهند. در هوای سرد، بزها تمایل به خوردن آب گرم دارند. ظرف های آب بزها و گوسفندان باید بالا باشند تا از کثیفی، مدفوع بزها و ادرار دور باشند.
ظرف ها باید طوری نصب شوند که لب های حیوان حدود 76 سانتی متر بالاتر از زمین باشند. استفاده از سر پستانک باعث تمیز نگه داشتن آب می شود، اما بزها موجودات بازی گوش او بی نظمی هستند و مقادیر زیادی آب توسط آنها زیر سرپستانک ریخته می شود.
ظروف شیر
برای دامدارانی که تعداد بز کمی دارند و شیردوشی را به طور دستی انجام میدهند باید تجهیزات اولیه لازم از جمله سطل درپوش دار، فنجان استریپ، یک آبکش و یک ظرف حمل شیر فراهم باشد. این ظروف باید از فولاد یکپارچه (بدون درز) و ضدزنگ ساخته شده باشند که به آسانی و کامل تمیز شوند.
سطل درپوش دار از افتادن هر گونه آلودگی در شیر جلوگیری می کند. فنجان استریپ برای تشخیص ورم پستان به کار می رود. آبکش برای ریختن شیر در ظرف حمل شیر به کار می رود.
