بعضی چیزها تعداد دارند.سه مداد،بیست شاخه گل،دو عدد سیب. برخی هم اندازه.یک کیلو پیاز،یک سبد شکلات،یک قفسه کتاب. و اما بعضی قیمت دارند.گوشت سه میلیونی،گوشی سی میلیونی،ماشین سیصد میلیونی و خانه‌ی سه میلیاردی.
ولی شش عدد مهربانی چقدر است؟ یک جعبه بخشش چطور؟قیمت مقداری دلسوزی چند در‌می‌آید؟ یک ساعت بودن در کنار خانواده چند تومان است؟ سه دوست خوب داشتن چقدر است؟
از اینجا می‌فهمیم بعضی چیزها تعداد،اندازه یا قیمت ندارند،بلکه ارزش دارند. چیزی که بیشتر اوقات درک آن برای ما انسان‌ها سخت است. چه چیزی ارزش را تعیین می‌کند؟ اصلا ارزش چیست؟
ارزش ها از دل ما ساخته می‌شوند . هرچیزی که همیشه باعث شادی و طراوت قلب انسان می‌شود ارزش بالایی دارد. به کلمه‌ی همیشه دقت کنید.
داشتن گوشی گرون،ماشین گرون، خانه‌ی گرون، خوردن غذاهای خوشمزه اما مضر ،تلافی و انتقام ،کینه و خالی کردن عصبانیت شاید آدم را خوشحال کند،اما هرگز همیشگی نیست. این خوشحالی‌ها مضرترین چیز برای قلب هستند.قلب را فرسوده ،پر از چیزهای منفی و به مرور آن را نابود می‌کنند.درحالی که عشق ، صداقت ، مهربانی ،گذشت ،همدلی ،دلسوزی ، کمک و درک کردن همیشه قلب را سرزنده و خوشحال نگه می‌دارند.چه امروز،چه فردا،چه سال دیگه ،چه هفتاد سال دیگه، چه بعد مرگ و اون دنیا.
پس چرا ارزش آن امروزه دست‌کم گرفته می‌شود؟ یعنی خوشحال کردن کسی آن‌قدر سخت است؟ مگر کمی وقت گذاشتن برای کسانی که دوستشان داريم چقدر وقتمان می‌گیرد؟اگه ما انسان‌ها مقداری مهربان نباشیم،پس چه‌کار کنیم؟ صبر کنیم تا کینه و دشمنی بر دنیا حاکم شود و آن را تماشا کنیم و حسرت بخوریم؟اگر ما برای همدیگر زاده نشده‌ایم،پس برای چه پا به این دنیای خاکی گذاشته‌ایم؟
ستایش نعمت الهی
