نمی‌خواستم بیام اینجا،ولی خب اومدم.
سلام.
سلام به شما دوستان،سلام به نازیلای چند سال بعد.
راستش این روزا،خیلی جالبن. قبلا کنترل زندگیم یا دست مغزم بود یا قلبم اما الان کلا کنترل زندگیم گم شده،همینجوری دارم یاالله یاخدایی پیش میرم.
هفته قبل یه کاری کردم،دوماه پیش یکی بهم میگفت نازیلا قراره این کارو کنی به عقلش شک میکردم،لااقل چون به عقل خودم شک نداشتم.
ولی الان که اون کارو انجامش دادم و دلم میخواد بازم تکرارش کنم،میفهمم چقد آدم میتونه منعطف باشه.
من سخت ترین عادتم یعنی نوشتن رو،تو این دو هفته کنار گذاشتم . حتی رمان هام هم برام جذابیتی ندارن،اهنگام،کتابام. علایقم زیر و رو شده،ساده نگر،احمق و شجاع شدم. انگار وارد یه دنیای جدید شدم،یه کتاب جدید،یه فصل جدید.
این روزا بیشتر از همیشه دلم میخواد بدوم و بپرم. دیدن منظره دیگه بهم نمیچسبه،فقط دوست دارم پرواز کنم،مهم هم نیست که نه بال دارم و نه رسم پرواز بلدم.
یه حسی ته دلم میگه گند میزنی . میرم اینستا،یهو ۲۰ تا پست میبینم که میگه به غریزه ات اعتماد کن.
وی پی ان رو خاموش میکنم،برمیگردم به روتین.
تراز های کنکور هم اومدن،به قول دوستی ناامید ترین امیدوارم.
یه اضطراب درونی تو بدنم هر لحظه درحال ترشح هست اما ظاهرم اینجوریه که انگار مضحک ترین اتفاق زندگیم داره رخ میده.
اونقدر با فکر آینده مردم و زنده شدم که الان دیگه برام مهم نیست چی میشه.
اره،بازم خوردم به بحران بی رویایی. اصلا شایدم افسردگی. شایدم تحول.
کاش سه میلیون دلارم زودتر بیاد.
