الان،فقط اهنگ TV از بیلی رو میتونم تحمل کنم. فازم عاشقانه نیست،اما حالشو خوب درک میکنم.
دوست دارم بگم آقایون و خانومای خوب و باحالی که حالتون خوبه و همه کاراتون رواله و بسیار فعال و پر انگیزه دارید رو به جلو پیش میرید،لطفا این پست رو نخونید،چون بعدش که کامنت میزارید من احساس تحقیر شدن میکنم و همچنین ممکنه باعث شم مود شما هم بیاد پایین.
و عزیزانی که برعکس تعاریف بالا هستید هم این پست رو نخونید،چون این پست میتونه بدتر کنه حال بدتون رو.
+الان دیگه حوصله نوشتن از حالم رو هم ندارم.
_هیچ زمانی رو دوست ندارم.
نه دلم میخواد دوباره گذشته رو تجربه کنم،نه دلم میخواد اینجا حضور داشته باشم و نه که به آینده سفر کنم.
حتی حوصله مرگ رو هم ندارم،اصل بدبختی تازه از اونجا به بعده.
قبل زندگی؟!واقعا حوصله فکر کردن بهش رو هم ندارم.
حقیقت اینه که هر چقدر هم من راجب قبل و بعد بخونم و بدونم برام فایده ای ندارن،چون من فقط قادر به زندگی تو حال هستم،حال هم که پر از حال بد.
نه
یچیزی رو دوست دارم
دوست دارم مواد بزنم،اره.فکر بدیه.میدونم.من فکرای بد رو دوست دارم.
باید یکار بد کنم،یکاری که وقتی یکی بفهمه سرش سوت بکشه.
حالم خوب شد.
_من زندگی مزخرفی دارم دوستان،خیلی مزخرف تر و بی معنا تر از هر چیزی که بشه تصورش کرد.
ولی من از زندگی های مزخرف خوشم میاد،باورتون میشه؟!
هرکسی قادر نیست مثل من زندگی مزخرفی داشته باشه.
اصلا کسی میتونه اندازه من احمق باشه؟!شاید کسی باشه که قدری از من احمق تر یا باهوش تر باشه اما مطمعنم هیچکی در حد من احمق نیست،عین من.
حماقت من کاملا شخصی سازی شده ست. در عین اگاهی،در عین هوشیاری،اسلحه رو میدم دستت و منتظر میمونم شلیک کنی با اینکه امیدوارم شلیک نکنی،گرچه میدونم شلیک میکنی.
_من تنها زندگی کردن رو دوست ندارم،اما اینکه ادمای اطرافم رو خودم انتخاب نکردم باعث میشه تنهایی رو ترجیح بدم.
+ سرما خوردم،از مسافرت تازه برگشتم و اتاقم بمب بارونه،حال روحیم خرابه،احوال احساسیم نامنظمه،برنامه درسیم ریخته بهم.
+آخرین شعری که نوشته بودم رو،برای یک نفر فرستادم.با اون یک نفر دعوا کردم. هم من چت ها رو پاک کردم و هم اون.
این چنین است که آخرین شعرم الان وجود خارجی نداره.
بنظرم تنها راز شادی و زندگی خوب،داشتن یه آرزوی خوب و از ته دله.
اما حی بلد نیستم آرزو کنم.
