یکی از مشکلاتی که توی شهر های شلوغ نظر آدم رو جلب میکنه اینه که وقتی از اتوبوس خط واحد استفاده میکنی توی مسیر یک عده رو میبینی که توی جاهایی که ایستگاه نیست میخوان توقف کنن و وقتی این کار انجام نمیشه با راننده اتوبوس بگو مگو میکنن.
بنظر من برای اینطور آدمها با توجه به کششی که وجود داره یک اتوبوس جدا باید در نظر گرفت که ویژه این افراد باشه و بتونن در هر جایی که در مسیر تایین شده خواستن پیاده یا سوار بشن. این اتوبوس ها درسته که خیلی ترمز میکنن اما خوبیش اینه که نیاز رضایت این افراد خاص رو برطرف میکنن.
حالا اسم اتوبوس رو نمیدونم چی باید گذاشت مثلا " خط ویژه با ایستگاه اختیاری "
در مورد معلولین هم بنظر من داشتن یک اتوبوس با امکانات ویژه و حتی کارکنان ویژه برای کمک به معلولین میتونه گزینه مناسبی باشه چرا که اتوبوس های معمولی خیلی شلوغ هستند و واقعا آدم عادی نمیتونه سوار این اتوبوس ها بشه چه برسه به معلولین.
در مورد مترو هم نیار به داشتن نیروهای خدماتی و باجه راهنما برای معلولین هست چون کسی که معلولیت داره از کجا باید تشخیص بده از کجا بره. بعدش هم مثلا توی ایستگاه مترو محمدیه مثلا معلول از قطار پیاده شه . اون همه پله رو چطوری تنهایی بره .
نه تنها معلولین بلکه سالمندان هم از این قضیه جدا نیستن.
