صرفا نوشتن تا فراموش نکنم توصیه به خوندن نمیکنم 🙂دیدم ، لمس کردم تموم تلخیشو ، حس کردم سختیشو با تک تک سلولهام ، یک هفته فقط اشک ریختم و اشک ریختم و تلاش و اونجا بود که به معنی واقعی کلمه فهمیدم چقدر عاشق ام...
عاشق هدف ام ، هدفی که روزهاا و روزهاا چقدر تلاش کردم ، چندین بار زمین خوردم ولی پر قدرت تر از قبل بلند شدم و ادامه دادم و تسلیم نشدم جانزدم
هدفی که اشتیاق بلند شدن از رختخواب و تلاش بود
درسته شاید حداقل من ، وقتی یه چی ازمون گرفته میشه تازه میفهمیم چقدر دوسش داریم...
جدایی ازش و به چشم دیدم و فهمیدم زندگی من همینه از خودم میپرسم همیشه!از کجا آمده ام آمدنم بحر چه بود؟
جواب همیشگی : پزشکی موفق
پس من امروز۲۹ شهریور تمام خوشی های زودگذر آهنگ،فیلم،بازی و...تاجای ممکن محدود میکنم و فقط:
رو هدف ام تمرکز میکنم برای اینکه به عهدم وفا کنم و یادم نره من امروز قول میدم که هیچ روزی مو از دست ندم و با هر سختی و هر اتفاقی هرروز ادامه بدم
من امروز از همه چی میگذرم و فقط به مسیرم ادامه میدم و تمام و به طور جدی کارم رو دوباره شروع میکنم و فروردین ماه مینویسم که همه کارامو تموم کردم
و فقط مرور میکنم
