مدیرِ ذره بین نباش!

به تازگی مدیریت یک واحد از سازمان را بر عهده اش گذاشته اند، تقریبا دو ماه بعد از اینکه روال کار را یاد گرفت، کم کم سبک مدیریتی اش آشکار شد:

• برخلاف مدیر قبلی، به جزئیات کار اهمیت می داد
• گزارش ها را با دقت مطالعه می کرد
• اگر سوال می پرسیدی با دقت جواب می داد

این عمده تفاوت مدیر جدید با مدیر قبلی بود، و تقریبا تمام کارمندان راضی بودند چون بازخورد مناسب می داد.

حدس من، این بود که مدیریت واحد به فردی حسی(جزء نگر) برخلاف تایپ شخصیتی مدیر قبلی(شهودی و کل نگر) واگذار شده است. تا اینکه این رضایتمندی کم کم به نارضایتی تبدیل شد چون:

• توجه بیش از حد به جزئیات سبب شده بود به محض مشاهده ایراد در روند انجام کارها و گزارش ها، کارمندان را سرزنش و از اینکه عیبی را پیدا کرده لذت ببرد.
• بر جزئیات چگونگی انجام کارها بیش از حد معمول اهمیت می داد به قدری که مرحله به مرحله انجام کارها، طبق گفته مدیر و تحت نظارت او، باید پیش می رفت.

سبک مدیریتی ذره بینی او سبب شده بود، توجه به جزئیات کم اهمیت، قدرت خلاقیت و استقلال کارمندان را گرفته و  سبب اتلاف وقت و انرژی آن ها و نهایتا عامل نارضایتی شود.

پ ن مهم: اگر تایپ شما جزء نگر(Sensing) است مراقب باشيد که نقطه قوت شخصیت خود را به نقطه ضعف خود که مدیریت ذره بینی است، بدل نکنید!!

تجربه همکاری با چنین مدیری را داشته اید؟

به نظر شما امکان دارد والدین هم، فرزندان خود را به همین شیوه مدیریت کنند؟