سلام به تو که داری اینو می خونی!
می دونم خیلی دیر شد... بیشتر از یک ماه بود که خبری ازم نبود.
راستش دلیلی براش دارم و اونم اینه که توی این مدت مشغول خودم بودم بیشتر و سعی داشتم توی سال جدید یکسری کار های خارق العاده (یعنی عجیب غریب نه که فکر کنی الان آپولو هوا کردم 😂 ) رو امتحان کنم و یا استارتشو بزنم.
حالا که اون کار ها استارت خورده می تونم با خیال راحت برگردم به عادات خوب سال های گذشته (یعنی نوشتن) و از این اتفاقات خوب بگم.
مهمترینش اینه که توی سال جدید خیلی بیشتر دارم کتاب می خونم. همه انواعش
بیشتر غیرداستانی. با بقیه استارت آپ هامم بعداً آشنا میشید. یعنی بعداً خبرش در میاد :)
یکی از کتاب های اخیر «شغل مورد علاقه» از آلن دوباتن بود. و کنار اون کتاب «کار عمیق» از کال نیوپورت.
بنظرم این دو تا کتاب انقدر مهم ان که باید در دبیرستان ها قبل از انتخاب رشته جزو مواد درسی دانش آموز هامون قرار بگیرن. چون ما خیلی توی زمینه انتخاب رشته و فشار های وارده از طرف والدین و فامیل و هزار مورد ازین قبیل مشکل داریم.
این قسمت میخوام در مورد کتاب آلن دوباتن صحبت کنم.
چه اندوهناک است که مرتب از کنار این واقعیت می گذریم که ما پیشاپیش در درونمان واجد این توانایی هستیم که به پردازش و تحلیل عظیم ترین امور هستی بپردازیم.
این یکی از جملات آغازین کتابه. آقای دوباتن در مورد شغلی که ما دوست داریم صحبت میکنه. در مورد اینکه ما چه ویژگی هایی داریم ، به سمت چه ویژگی هایی جذب میشیم ، در دوران کودکی چه علایقی داشتیم ؟ ، در چه بازی ها وسرگرمی هایی مهارت داشتیم؟ ، اون سرگرمی ها به چه کار های امروزی مربوطن؟ ، چه عواملی توی لذت بردن ما از کارمون تاثیر گذارن و .... خیلی مطلبه. قشنگ این کتاب یک مجموعه دستورالعمل یا Manual برای کار کردنه. اصن ما چطوری داشتیم کار می کردیم تا قبل از اینکه این کتابو بخونیم؟
این قدر این کتاب پر از نکته اس. تازه هر قسمتی اومده یکسری تمرین برات گذاشته که گام به گام ازت ی سوالایی میپرسه و تو باید تو ذهنت از خودت بپرسی. هر مرحله که پیش میری بیشتر خودتو میشناسی.
جالبه آقای آلن دوباتن یک کتاب دیگه داره به نام «خودشناسی». اونو هنوز نخوندم ولی نشون میده ایشون علاقه زیادی به تمرکز روی خود و شناخت خود داره.
بهایی که برای داشتن شغل مطلوبمان می پردازیم ممکن است عصبانیت کسانی باشد که دوستشان داریم.
منظورش از کسایی که دوستشون داریم میتونه والدین ما باشه. بچه دبیرستانی ها موقع انتخاب رشته خیلی تجربه کردن اینو. و چه خوبه که اینم بدونن که :
فکر مرگ می تواند به شکلی موثر ما را از ترس های فراگیر نظرات دیگران در مورد خودمان رهایی بخشد. وقتی با چشم انداز پایان زندگی روبرو می شویم الزامی حقیقتاً والاتر از وظیفه و تکلیف نسبت به جامعه را به خاطرمان می آورد : یعنی وظیفه مان نسبت به خود ، نسبت به استعدادهایمان و نسبت به علائق و شورمندی هایمان
به کسایی که مشکلات و موانع و روزمره گی ها ، عادت ها و ثبات و یکنواختی زندگی شون رو بهانه ای برای عدم پیگیری و رفتن به سمت شغل ، کار و رشته مورد علاقه شون می کنن یک جمله از آقای ویلیام گلسر روانپزشک آمریکایی خالق تئوری انتخاب ها نقل می کنم :
هر تصمیمی مشکلات و سختی های خاص خودش رو داره. و ما انتخاب می کنیم که کدوم مشکلات رو بپذیریم و به عهده بگیریم.
شمایی که داری اینو میخونی
میخوام بگم شما خیلی ویژگی ها و مشخصات داری که خودت هنوز نمیدونی.
یکسری جنبه هایی از ما هست که ممکنه حتی تا آخر عمرمون هم ازونا با خبر نشیم
و البته این هیچ اشکالی نداره ، چون عمر ما نسبت به گستردگی و پیچیدگی انسان خیلی محدوده و جهان امروز هم جای کمی برای فرصت ها باقی میگذاره.
و این چه مهم تر میکنه آموختن خود رو، آموختن اینکه توی همین فرصت کم چه چیزهایی باعث میشه قلبت توی یک ضربان دو تا بزنه ، مردمک هات گشاد بشن ، چشمات برق بیفتن و هیجان و انگیزه کل وجودتو در بر بگیره؟
اگر پیداشون کردی که چه خوب ، اگر نکردی برات ی پیشنهاد دیگه هم دارم
کتاب کنترل ذهن ورّاج از ایتن کراس
