بدون هيچ تردیدی، زمستان سخت‌ترين وقتِ سال براي دوچرخه‌سواري است. در حالي كه درخشش آرام‌بخش نور پاييزي، زيبايي چشمگير برگ‌ها، آفتاب گرم و هواي خنك جاي خود را به برگ‌هاي خشكيده، آسمان دائماً خاكستري و يك سقوط مداوم در سرما و تاريكي مي‌دهد، انگيزه خواب زمستاني در ما افزايش مي‌يابد، کمابیش اشتهايمان را از دست مي‌دهیم و احساس مي‌كنیم بي‌هدف و بدخُلق هستیم. اغلب دوچرخه‌سواران تنها يك راهکار غریزی براي گذراندن زمستان دارند: دوچرخه‌سواري سرسختانه در تمام طول فصل! این راهکار شاید از نگاه عده‌اي احمقانه به نظر برسد اما بايد اعتراف كنیم ايجاد انگيزه و آماده شدن براي تحمل سرماي بيرون، آن هم وقتي از داخل به نوعي احساس سرما مي‌كنیم، كار آساني نيست و استفاده از غلتك‌هاي ثابت يا رفتن به باشگاه، حتماً كار آسان‌تري است. اما مزايایی وجود دارند كه آنها را فقط در هواي تازه پيدا مي‌كنيد.
تحقيقات جذاب و گسترده‌اي درباره كدگذاري رنگي چربي‌هاي ما وجود دارد. بیشتر ما با چربي سفيد آشنا هستيم؛ ماده‌اي كه مي‌تواند در برآمدگي‌هاي ناخواسته زير پوست ما جمع شود. چيزي كه كمتر با آن آشنايي داريم، چربي قهوه‌اي است كه با كوره‌هاي توليدكننده انرژي كه با نام ميتوكُندري (Mitochondria) شناخته مي‌شوند، همراه است. چربي قهوه‌اي عملاً چربي سفيد را مي‌سوزاند. چربي قهوه‌اي در افراد لاغر بيشتر از افرادي است كه اضافه وزن دارند. همچنين مقداري چربي بِژ نيز در بدن وجود دارد، چربي سفيدي كه «قهوه‌اي» شده و حالا مانند همكار قهوه‌اي خود چربي مي‌سوزاند. دو عامل مي‌توانند چربي شما را قهوه‌اي كنند: ورزش‌هاي هوازي و قرار گرفتن در معرض سرما. البته تحقيقات و دانسته‌هاي علمی در اين زمينه هنوز كامل نشده‌اند، اما اگر دوچرخه‌سواري در هواي سرد بتواند كوره‌هاي سلولي چربي‌سوزي را فعّال كند، قطعاً طرفداران زيادي خواهد یافت.
اختلال عاطفي فصلي يا SAD)Seasonal affective disorder) نوعي افسردگي است و ورزش يكی از عوامل اصلی كاهش این اختلالات خُلق و خويي محسوب مي‌شود. ورزش در فضای باز، نتيجه بهتري خواهد داشت زيرا با این کار، منابع سودبخشی مانند نور خورشيد و هواي تازه را نيز دریافت خواهید کرد. تحقيقات نشان می‌دهند افرادي كه در زمستان در فضاي باز ورزش مي‌كنند از حال روحي بهتري برخوردارند و بسيار بيشتر از افرادي كه خود را در فضاهاي داخلي حبس مي‌كنند، احساس سرزندگي و سلامت می‌کنند.
دوچرخه‌سواري مي‌تواند با به گردش درآوردن سلول‌هاي ايمني، باكتري‌ها و ويروس‌هاي مهاجم را نابود و به حفظ سلامت شما كمك كند. تحقيقات نشان مي‌دهد، افرادي كه به‌طور منظم ورزش مي‌كنند، چهل و پنج درصد كمتر از افراد كم‌فعّاليت دچار گلودرد و سرماخوردگي مي‌شوند. همچنين دوچرخه‌سواري در فضاي باز، شما را از محيط‌هاي سرپوشیده مملو از ميكروب كه در آنها همه در حال تبادل بيماري‌هاي زمستاني هستند، نجات مي‌دهد.
زمستان ما را وادار مي‌كند تا خلّاق باشیم. وقتي برف و بوران در پشت پنجره ادامه دارد، هيچ راهي وجود ندارد كه بتوانیم تمرین معمول دوچرخه‌سواري در جاده را انجام دهیم. اما ما با دوچرخه كوهستان به سمت مسيرهاي خاكي و كثيف و مسيرهاي سایكلوكراس مي‌رویم و تمرين‌هاي نصف و نیمه‌ای را انجام مي‌دهیم و پس از بازگشت و كم كردن لايه‌هاي لباس، سراغ دوچرخه روي غلتك رفته و بقيه تمرين خود را در حال گوش دادن به موسيقي يا پادكست‌هاي مورد علاقه‌مان تكميل مي‌كنیم.
وقتي گُل‌ها در همه جا شكفته‌اند و هوا آفتابي و دما در حدود بیست درجه سانتي‌گراد است، همه مي‌توانند دوچرخه‌سواري كنند. اما وقتي حتي مقاوم‌ترين گياهان نيز به‌سختي براي ادامه حيات خود تلاش مي‌كنند و هوا چند درجه سانتي‌گراد زیر صفر باشد، دوچرخه‌سواري به يك اراده آهنين نياز دارد. اين كلّه‌شقي وقتي انگشتان شما گرم مي‌شوند از بين نمي‌رود. در واقع اين حس چنان تأثير عميقي بر شما مي‌گذارد كه هر وقت لازم باشد، مي‌توانيد به سراغش برويد. بدون شک وقتی به کرات در فصول عادي سال، کیلومترها در يك مسير دشوار پيش رفته‌ایم، از همين حس سرسختي خود استفاده كرده‌ایم. به ياد آوردن همه كارهاي سختي كه در شرايط وحشتناك فصل زمستان انجام داده‌ایم، باعث مي‌شود ادامه مسير و حفظ پشتكار در بقيه سال آسان‌تر باشد.
