دستی بلند شد، خانه فرو ریخت
آتش برافروخت، پروانه ترسید
خندید مردی، آرام و سرخوش
در دل خبر داشت، خونی زمین ریخت
آن کس که میگفت "خانه سیاه است"
در چشم خود دید، جانها به لب ریخت
گفتیم آری صبحیست زیبا
صد دل دریغا، ایران بگریید...
