آنچه دانشمندان در مورد چگونگی کنترل ریتم های شبانه روزی می دانند
ریتم های شبانه روزی تغییرات فیزیکی، ذهنی و رفتاری هستند که ارگانیسم در یک چرخه 24 ساعته تجربه می کند. نور و تاریکی بیشترین تأثیر را بر ریتم شبانه روزی دارند، اما مصرف غذا، استرس، فعالیت بدنی، محیط اجتماعی و دما نیز بر آن تأثیر می گذارد. بیشتر موجودات زنده دارای ریتم شبانه روزی هستند، از جمله حیوانات، گیاهان و میکروارگانیسم ها. در انسان، تقریباً هر بافت و اندامی ریتم شبانه روزی خاص خود را دارد و در مجموع آنها با چرخه روزانه روز و شب تنظیم می شوند.
ریتم شبانه روزی بر عملکردهای مهم بدن انسان تأثیر می گذارد، مانند:
الگوهای خواب
ترشح هورمون
اشتها و هضم غذا
دما
سیستمی که حس ذاتی ارگانیسم از زمان را تنظیم می کند و ریتم های شبانه روزی را کنترل می کند، ساعت بیولوژیکی نامیده می شود. از پروتئین‌هایی تشکیل شده است که توسط هزاران ژن کدگذاری شده‌اند که به ترتیب خاصی روشن و خاموش می‌شوند. یک ساعت اصلی تمام ساعت های بیولوژیکی موجود در یک موجود را هماهنگ می کند.
در حیوانات مهره‌دار، از جمله انسان، ساعت اصلی در مغز وجود دارد. ساعت اصلی انسان گروه بزرگی از سلول های عصبی است که ساختاری به نام هسته سوپراکیاسماتیک را تشکیل می دهند. در میان عملکردهای دیگر، سوپراکیاسماتیک تولید هورمون ملاتونین را بر اساس میزان نور دریافتی چشم تنظیم می کند. در شب، ساعت اصلی افراد به مغزشان می‌گوید ملاتونین بیشتری بسازد و باعث خواب آلودگی می‌شود. سوپراکیاسماتیک همچنین ریتم های شبانه روزی را در اندام ها و بافت های مختلف در سراسر بدن هماهنگ می کند.
