داشتم زندگی ام را می کردم. روزی حداقل 41 صفحه کتاب میخواندم. هفته ای یک معرفی کتاب می نوشتم تا رسیدم به کتاب "زندگی سراسر قصه گویی است" نوشته ی دکتر علی صاحبی. کتابی که با شروعش نیت کردم خیلی دقیق بخوانمش و زیر قسمت های مهمش خط بکشم. کاری که صد سال آزگار حاضر نبودم با کتابی بکنم و تا به حال هم نکرده بودم. اما این کتاب بد به دلم نشسته بود و نیت دارم که نگهش دارم و خلاصه برداری اش کنم و محتوایش را حفظ کرده و تمرین کنم.
داستان این کتاب بر می گردد به تمثیل درمانی که یکی از روش های درمانی در علم روانشناسی است. یعنی در این روش روانشناس با توجه به مشکل مراجع داستانی را برایش تعریف میکند که به نوعی راه درمان را جلوی پایش میگذارد. این کتاب لبریز است از داستان ها و حکایات پارسی و خارجی. از بودا می گوید از ملانصرالدین داستان دارد از مولانا دارد از کلیله و دمنه و خیلی داستان های آموزنده ی دیگر. در ابتدای کتاب به داستانی اشاره میکند که آن را برای زوجی که به هم شک داشته اند تعریف کرده. داستان مربوط به دختری ست که کنار دست مادرش که شیرینی پزی میکرده می ایستد و مادرش شیرینی های ناجور و شکسته شده را به او می دهد و او آن ها را درون ظرفی پلاستیکی می اندازد و میرود توی کوچه تا با بچه ها بازی کند. دخترک پسری را می بیند که کیسه ای دارد پر از تیله. از پسرک میخواهد که یکی از تیله هایش را با یک شیرینی معاوضه کند. پسر شیرینی را میگیرد و میخورد و پیشنهاد می دهد که حاضر است تمام تیله هایش را بدهد و تمام شیرینی های او را بگیرد. دخترک میگوید خوب است.
پسر می گوید می روم خانه و از مادرم اجازه می گیرم و اگر اجازه داد تیله ها را برایت می آورم. دخترک میگوید باشد منتظرت می مانم. پسر می رود خانه و از مادر اجازه می گیرد و مادر که اوکی میدهد پسر می آید و دو تا از خوشگل ترین تیله ها را برای خودش میگذارد کنار و بقیه تیله ها را می برد برای دختر. معامله انجام می شود و پسرک با ظرف شیرینی ها بر می گردد خانه و همه ش ذهنش درگیر است که اگر دختر هم مانند او دو تا از بهترین شیرینی ها را برداشته باشد چه؟
داستان خیلی جالبی ست. کسی که خودش دستش کج است به همه شک دارد. یا کسانی که تیکه بنداز هستند و شوخ همه چیز را به خودشان می گیرند و تحمل شوخی و تیکه را ندارند، کسی که جنبه ندارد همه را بی جنبه می پندارد. راستش ایرادهایی که در دیگران به چشممان می آید، ممکن است مشکلات خودمان باشند. کتاب پر است از داستان های آموزنده و جذاب. داستان هایی که هر کدام می تواند زندگی کسی را متحول کرده و گره ای را برایش بگشاید. یک سوم اول کتاب به کاربرد داستان می پردازد و این موضوع که انسان با شنیدن داستان ها خودش را در آن دنیای داستانی تصور میکند و خودش را جای شخصیت میگذارد. درس می گیرد و در زندگیش الگو برداری میکند. قرآن هم کتاب داستان هاست و معروف است به احسن القصص. یعنی بهترین داستان ها. و درس هایش را با داستان برایمان بیان میکند.
حالا خیلی نمی خواهم اضافه گویی کنم، ولی خب این کتاب برای منی که عاشق گفتگو با آدم ها هستم خیلی کاربردی ست و به شما هم پیشنهاد میدهم بخوانیدش!
سید مهدار بنی هاشمی
2دی1402
پا نوشت 1: دلتون برای معرفی کتابم تنگ شده بود، نه؟
دست نوشت1: ازین به بعد باز به روال عادی برمیگردم انشاالله!
لوزالمعده نوشت1: معرفی کتابم چطور بود؟ از ده چند بهش میدین؟ چقدر تشویق شدین بخونینش؟
