اندر چو در نیکی رضای کردگار است
به از نیکی نگه کن تا چه کار است
به لطف و مرحمت دل ها نگهدار
کسی را از دست و زبان خود میازار
بپوی اندر جوانی راه یزدان
جوان بهتر خدا ترس و خدا دان
بیاموز آنچه بشنیدی تو زنهار
که بر کس نیست از آموختن عار
به شاگردی هر آنکو شاد گردد
بود روزی که هم استاد گردد
