شاید اگه تا بیست سال پیش کسی حرف از رابطه لانگ دیستنس میزد، همه با تعجب چشاشون گرد میشد و میگفتن لانگ دیستنس دیگه چه صیغه ایه!! مگه میشه عاشق کسی باشی که صدها یا شاید هزاران کیلومتر ازت دورتر باشه!
خب تو یکی دو دهه اخیر، به لطف تکنولوژی و گسترش ارتباطات ما تونستیم با آدمای دیگه از شهرها و کشورهای دیگه به راحتی آب خوردن ارتباط بگیریم و به تبع اون خب خیلی ها عاشق و وابسته خیلی های دیگه شدن! کسانی که شاید فاصله ی زیادی با اونا داشتن!
همین اول بگم، که رابطه لانگ دیستنس نه مطلقا خوبه و نه مطلقا بد!
اما خب نوع برخورد با همچین رابطه ای مسلما با رابطه های معمول فرق داره!
این که شما تونستی فرد مناسب و مورد علاقه خودت رو حتی از فاصله ای دورتر پیدا کنی؛ اتفاقا نکته مثبت و جالبیه و این که شما داخل همچین رابطه ای هستی، جای سرزنش و ناراحتی نداره! پس ازت میخوام که سرت رو بالا بگیری و از رابطه ای که توش هستی، لذت ببری!!
اما بدون هیچ حاشیه ای مهمترین نکته رو میخوام بهت بگم!! ..........
شروع یه رابطه به صورت لانگ دیستنس هیچ ایرادی نداره؛ اما...........
اما دو طرف این رابطه باید بدونن تا کی این رابطه قراره لانگ دیستنس بمونه! بخوایم یا نخوایم یه رابطه واسه دووم و ماندگاریش باید از حالت لانگ دیستنس خارج بشه و این نزدیکی بالاخره اتفاق بیفته! مهمترین تضمین ماندگاری یه رابطه اینه که دو طرف بدونن نهایتا ازون رابطه میخوان به کجا برسن! حتی اگه یه نفر تو این رابطه نسبت به سرانجام اون اطمینان نداشته باشه، این رشته پاره خواهد شد!
و اینم یادتون باشه که فقط و فقط و فقط؛ اقدام و عمل شما مهمه!! این که بخواین ولی واسه نزدیک شدن اقدامی نکنین؛ در واقع با نخواستن فرقی نداره!
بهترین اتفاقات نصیب کسانی میشه که شجاعت اقدام کردن رو دارن!
اگه هم اکنون داخل یه رابطه لانگ دیستنس هستی، مشخص کنید از سرانجام این رابطه چی میخواید؟ میخواید صرفا یه رفیق معمولی باشید یا قصد دارید با هم بمونید!! تکلیفتون که مشخص باشه، راحت تر میتونید برنامه ریزی کنید و در صورت جدایی راحت تر میشه با اون کنار بیاید!!
امیدوارم حال دلتون همیشه خوش باشه رفقا!
بدرود
