سلام.
احتمالا دیدید بحث‌هایی رو که راجع به مهاجرین افغان در کشورمون صورت می‌گیره.
واقعا بعضی مواقع سخت است هضم برخی خبرهای فیک یا کم‌اهمیت. از آن سخت‌تر این است که فحاشی و خودبرتربینی آدم‌ها را نسبت به مهاجرین ببینی و بخوانی.
ما ایرانی‌ها خودمان را نسبت به افغان‌ها و ... برتر می‌دانیم. در حالی‌که قربان یک کره‌ای یا اروپایی می‌رویم. غیر از این است که در خودمان حقارتی احساس میکنیم نسبت به آن کسی که از کشوری با شرایط بهتر می‌آید؟
چه بسا همین که مهاجرین به کشور خودمان را از خود پایین‌تر می‌دانیم هم نوعی حقارت باشد. حقارتی که در ما ایرانی‌ها نهادینه شده. حقارتی که در آن برای تایید خودمان هم به نیاز به گفته یک شرق‌شناس داریم. نیاز داریم تا آن چشم‌آبی بی‌روح تاییدمان کند. حقارتی که یک سویه آن برتر دانستن خودمان از مهاجرین است.
من رفقای افغانستانی داشتم و در محل کار و مکان‌های دیگر با ایشان برخورد داشتم. حتی همسایه طبقه بالایی ما مهاجر است. قاطبه افغان‌هایی که دیدم واقعا اهل کارکردن و ایجاد ارزش بودند. حضور خیلی از کارگران غیرقانونی برای کشور ایجاد ارزش می‌کند. خیلی ساده‌اش این است که با حقوق کمتر، با شدت بیشتر و ساعات طولانی‌تر کار می‌کنند. خود این برای کسب و کارها ارزش ایجاد می‌کند.
بگذریم. آن‌چیزی که این وسط عیان است، نژادپرستی ما است. گاهی نژاد اروپایی‌ها را می‌پرستیم و گاهی نژاد خودمان را.بعضی از مهاجرین در کشورهای توسعه‌یافته می‌گویند همین نگاه نژادی که ما داریم را آن‌ها به ما دارند. شاید بعضی افراد با مهاجرت بفهمند. شاید بتوان متوجه شد که یک نژادپرست چه حسی را به یک مهاجر منتقل می‌کند. گهی پشت به زین و گهی زین به پشت.
ممنون که متن را مطالعه کردید.
متن قبلی من در ویرگول:
پی‌نوشت: متن در تایید مهاجرت غیرقانونی نیست! همچنین در صورت کمبود شغل، بعضی سیاست‌ها برای ترجیح نیروی داخلی منطقی است.
