خب خیلی وقت بود که نظر به تاسیس سایت شخصی داشتم و نزدیک یکسال شاید شده و در نهایت موفق به این کار شدم.
قطعا هر کاری در ابتدای خودش سختی های خاص خودش رو داره و این هم مستثنی نخواهد بود، چالش کارها به ارزش گذاری ما برای اون کار برمیگرده و هرچقدر یک کار مطابق با ارزش درونی ما باشه اون کار برای ما چالش و لذت بیشتری داره؛ این توامان بودن لذت و چالش باعث میشه که زندگی جریان داشته باشه و شما بخش کوچکی از زندگی خودتون و بخش بزرگی از دایره اختیارات خودتون رو کنترل کنید و اگه امتحانش کرده باشید دقیقا میدونید منظورم چیه.
سایت شخصی من به آدرس صفحه اصلی شخصی - ماهد توسلی (mrtavassoli.com) هست و اگه سر بزنید و نقد کنید باعث خوشحالی من میشه و این چالش رو برام لذت بخش تر میکنه و پیشاپیش از همراهی احتمالی تون ممنونم.
قطعا این آخرین نوشته من در ویرگول نخواهد بود ولی این که هرچند وقت یکبار بروزرسانی بکنم مشخص نیست. علاقه ای هم به اشتراک مطالب سایت شخصی در ویرگولم ندارم، و اگه پست جدیدی بذارم قطعا متفاوت خواهد بود؛ حداقل از نظر نوشتار.
تو این چهارسال واقعا ویرگول مامن امنی بود و دوستش داشتم و کلی خاطره همراهم هست، همین الان موقع نوشتن این پست در صفحه ویرگول تعداد زیادی از خاطرات تو ذهنم مرور میشه، بعضی هاشون چه شب های سختی بود و بعضی های دیگه هم چه خاطرات دلنشینی.
در هر صورت همه شون تو مغزم دفن شدن و هیچکس هرگز و دوباره قرار نیست تجربه شون کنه، این خاطرات منحصر بفرد هستند، برای هر کسی این خاطرات بی همتا هستند که فقط قراره خودشون تجربه ش کنند. فکرشو بکنید چقدر زیبا و در عین حال میشه گفت دردناک هست. چیزی که نمیتونی هیچوقت با کس دیگه ای به اشتراک بذاری چون مثل تو حسش نمیکنند.
ماهد؛ لبخند یادتون نره.
