بیابان تاتارها؛ چهار

جملات و ترکیبات اسمی جذاب به زعم من از کتاب بیابان تاتارها که به عقیده من خوندن اونها میتونه لحظاتی شما رو به دنیای دیگه ای ببره و تخیلتون رو به بازی بگیره.

خوندن جملات زیر، داستان رو برای شما روشن نمیکنه و روایت گر داستان کتاب نیست و بعد از خوندن این جملات همچنان داستان برای شما فاش نشده است. پس اگر نگران اسپویل شدن هستید، با خیال راحت میتونید این جملات رو بخونید.

بیابان تاتارها کتابی به قلم دینو بوتزاتی می باشد که در سال 1398 شمسی، استاد سروش حبیبی اون رو ترجمه کرده و نشر ماهی اون رو به چاپ رسونده. کتاب نوعی رمان ایتالیایی مربوط به قرن بیستم می باشد.

• حاشیه نجد
• و این همه کافی بود تا همچون دوال اسارت او را به دام بیندازد.
• اهمیتی بی تناسب
• تیراندازی های بی حساب در هامون آن سوی دژ
• خنده دل انگیز بانوانی دلجو و شیرین خو
• روال کار همین است و تازه رسیدگان همیشه برنده اند. همه شان همینطورند. خیال میکنند به راستی شطرنج بازانی ماهرند، اما راز پیروزی شان تنها تازگی بازی است و بس. آن ها نیز عاقبت به این نظام خو میگیرند و آن گاه دیگر هرقدر بکوشند هم بازی را می بازند .
• چنان که این حرکات را خود به خود انجام می داد و نیازی به یاری چشم نداشت.
• این همه در نسوج زندگی او بافته شده بود.
• لکه مهتاب که با برآمدن ماه از پنجره بر کف اتاق می افتاد.
• بدین سان عمر گذران بود و زمان گریزان و او از این گریز بی خبر.
• ماه چون طبقی سفید بر خاک فرو می تابید.
• نفس های تند باد تازه داشت ابر پاره های کوچک سفیدی را که در فراخنای آسمان می تازاند .
• هوا گویی یکپارچه بلور بود.
• او در بند توهمی سمج بود.
• دریغا که از تیزپایی زمان هیچ نمی دانست.
• شهابی پر شتاب و بی دوام
• ترانه اش رشته ای از کلمات بود که همچون نغمه ای بی پایان به هم می پیوست.
• عاقبت نکته را دریافت و لرزه ای پیوسته سراپایش را فرا گرفت. ترانه چیزی نبود جز زمزمه آب، نجوای آبشاری دور که بر سر صخره های گوناگون فرو می ریخت. باد ستون بلند آب را می جنباند و بازی مرموز پژواک هایی که از دل انبوه سنگ ها بیرون می آمدند و با یکدیگر در می آمیختند صدایی شبیه به صدای انسان می ساخت که مدام حرف می زد و چیزهایی می گفت که مانوسشان می پنداریم و هرگز آن ها را در نمی یابیم.