برخی از اندیشمندان قرن بیستم روشی جالب، رادیکال و در عین حال زایا پیشنهاد کرده‌اند؛ روشی که هم بنیان‌برانداز است و هم مثمر ثمر. آن‌ها پیشنهاد کرده‌اند که عالی‌ترین کتاب‌های یک فرهنگ را در کنار عادی‌ترین و پست‌ترین نوشته‌های آن قرار دهیم و بخوانیم. برای نمونه، یک رمان ادبی فاخر همراه با یک داستان زرد آبکی، یک اثر عمیق فلسفی نخبه‌گرایانه همراه با یک متن سطحیِ سفسطیِ رایج. در رفت‌وآمد میان این دو، خواننده به نوعی بلوغ و روشنگری می‌رسد.
