آخرالزمان، وضعیت صفر زمان باطنی
۲۱۹ - آخرالزمان، آخر زمان است یعنی عرصه صفر است زیرا در روزی پنجاه هزار ساله زندگی می کنیم تصور کنید که چه روزی است به لحاظ معنا و ماهیت و حرکت جوهری. روزی که هر ساعتش حدود دو هزار سال بطول می انجامد و این یعنی باز ایستانی زمان و عقربه ساعت روح و عرصه صفر و حس ركود ، انجماد و پوچی.
و اما از طرفی دیگر سرعت و شتاب وقایع با پیشرفت تکنولوژی در بیرون همزمان با از کار ایستادن زمان باطنی در درون. این وضعیت بشر مدرن است به لحاظ هویت و معنا و موقعیتش در کائنات .
۲۲۰ - یعنی در حالیکه زمان باطنی به سمت صفر می رود زمان بیرونی بهمان نسبت شتابانتر می شود و روح آدمی از حلقومش بیرون می آید و در ذات تکنولوژی مستحیل می گردد اینست راز ماليخوليا و اغماء بشر آخرالزمان که روز به روز شدیدتر می شود. ...
===========
آخر زمان؛ مرگ زمان انسانی
۲۲۱ - صفر شدن و از حرکت ایستادن زمان باطنی به لحاظی بمعنای به پایان رسیدن آرزوهای دنیوی بشر است بی آنکه آرمانهای معنوی و روحانی پدید آورده باشد و لذا زمان بعنوان بستر انتظار و تلاش آدمی در حال مرگ است همانطور که مثلاً کسی که در آرزوئی بکلی شکست می خورد و دیگر آنرا ناممکن می یابد دست به خودکشی می زند همانطور که امروزه به لحاظی عصر خودکشی بشر است. این راز از کار ایستادن زمان باطنی است که دیگر تحمل زمان بیرونی ( نجومی ) را ندارد یعنی تحمل کائنات و افلاک را ندارد تحمل گردش را ندارد زیرا زمان بیرونی زمان گردشی و دورانی است. یعنی آدمی دیگر تاب تحمل گردش شب و روز و ماه و سال را ندارد یعنی تحمل زمانه را ندارد .
این هستی زمانی است که مرگش فرارسیده است. این معنای انسانی آخرالزمان است که در قرآن مترادف الساعه آمده یعنی اینک یا حال که همان لحظه صفر است یعنی زمانی که راه نمی رود و شمرده نمی شود. عقربه ای که از کار ایستاده است زیرا باطریش تمام شده است و انرژی حرکت ندارد . و انرژی حرکت و هستی زمانی انسان هم آرزو و آرمان و امید اوست. و اینست که مذهب جهانی و عامه بشر آخرالزمان نیهیلیزم و اصالت پوچی و نیستی است.
استاد علی اکبر خانجانی
ن والقلم ص ۷۷
استاد علی اکبر خانجانی
ن والقلم ص ۷۶
