محرم و نامحرم
٣٢٨- ھر که شهوت انگیزد نامحرم است و نامحرمی نسبت به او. چرا که غیرخودی است چون تو را از خود بی خود و بی قرار می کند. حتی اگر او ھمسر رسمی تو باشد. گرچه رابطه جنسی با او شرعاً گناه نیست ولی موجب بدگمانی و سوء ظن و نفرت و کینه می شود و گوئی که تجاوزی صورت گرفته است که براستی چنین ھم ھست. و اینست که ھمسران شهوت انگیز، نفرت انگیز نیز ھستند.
٣٢٩- آنکه در حریم دل نیست نامحرم است. و کسی در حریم دل و محرم است که در رابطه ای صادقانه و قلبی و صمیمانه باشد و دل داده باشد. و کسی که دل داد خودی می شود و دیگر شهوت انگیز نیست زیرا بیگانه نیست. و رابطه جنسی یک رابطه قلبی و روحانی است و نه صرفاً جسمانی و زنائی.
٣٣٠- بسی زن و شوھرانی که نامحرم ھستند. بسی والدین و فرزندانی که نامحرم ھستند.
٣٣١- ھر کجا که دلی در میان نباشد یعنی صدق و صفا و وفائی نباشد و ھمدلی و ھم سرنوشتی نباشد محرمیت ھم نیست.
٣٣٢- زن و شوھری که ھمدل و ھم سرنوشت نیستند یعنی محرم نیستند در ھر رابطه ای نسبت به ھمدیگر بدبین تر و متنفرتر می شوند و احساس تجاوز و فریب دارند و این عین حقیقت است. پس ملاک محرمیت صداقت است نه صیغه عقد. صیغه عقد می تواند بستر صداقت و محرمیت بیشتر شود و یا به عکس.
استاد علی اکبر خانجانی
کتاب نامه های عرفانی (نامه شانزدھم)
https://t.me/khodshenasi4/4438
