با والدین:
ای عاق کنندگان فرزندان خویش دیر یا زود . چه چیز را عاق می کنید؟ مگر نه اینکه میوه وجودتان را این بسیار خوب است که خودتان را عاق کنید در سیمای فرزندان نمک نشناس و نا خلف خود . آنان قیامت شمایند و از آنان رهائی ندارید زیرا از خودتان رهائی ندارید . پس دست از عاق کردن بردارید و ببینید که آنها جمال باطن شمایند . از دیدنشان شرمسار باشید تا شاید دگر شوند و دگر شوید .
و از اینکه مرا بسیار بیشتر والد فرزندانتان و نیز والد خودتان می یابید تکبر و انکار مکنید . من جبران همه حماقتهای شمایم ، نسبت به خودتان بخیل مباشید .
چگونه انسان میتواند بواسطه مدفوع خود ، جوان شده و جاوید گردد؟ بچه هایتان را مزبله ناکامیهای خود ساختید و اینک گند این زباله دان دماغتان را می سوزاند. شما با والدین خود همان بوده اید که فرزندانتان با شمایند. چرا عدالت را تاب نمی آورید شما که رحمت والدین خود را تاب نیاوردید . پس چه وضعی را تاب توانید آورد ؟ عدم را ؟
باشد که بالاخره حق بي والد و بى ولد بودن را تصدیق کنید ، حق تنهائی را .
استاد علی اکبر خانجانی
ابر انسان ص ۱۰
