خودپرستی حقیقی
۱۰۶- خودپرستی حقیقی نشانه هائی آشکار و مبرهن دارد: خودکفائی، عزت نفس، بی نیازی، شرافت، شهامت، صداقت، قناعت، فقر با فخر، عدالت، مهربانی، سخاوت، گذشت، تقوا، پاکدامنی، وفا، محبت و عشق به عالم و آدمیان!
و اینها جمله علائم خداپرستان مخلص است که خدای را در خود یافته و می پرستند و در اراده اش فنا شده و عین او گشته اند یعنی موحد!
۱۰۷- و اما چگونه می توان به خودپرستی رسید؟ چگونه این هیکل، حقیر، مریض، عاجز و نیازمند که از هر حیوانی درمانده تر است قابل پرستش است؟ مگر اینکه در این خود چیزی قابل پرستش یافته شود و آن به نور عرفان نفس است. و آن چیز قابل پرستش و مطلق و بی نیاز و جاودانه جز خدا نیست.
استاد علی اکبر خانجانی
فقط خود خودت را بپرست ص ۱۱
