راز دهر
۱۷- به بیان دیگر چرا آدمی همواره در همان مکان و زمانی که هست بی قرار است و احساس جاودانگی نمی کند و بلکه احساس می کند که چرخ زمان در حال عبور و له کردن اوست. در اینجا مقوله پیشرفت مد نظر است و به نظر ما این پیشرفت حقیقتاً به معناي «در رفتن» است. در رفتن از خویشتن خویش. فرار از حضور جاودانگی دهر. گریز از خدا چرا؟
۱۸- و اما سؤال دیگر اینست كه يك معمای هميشگی همه افراد بشری است و آن اینکه چرا آدمی یا به آن نقطه معلوم و مقصد وصالش نمی رسد و اگر هم می رسد به يك مهلکه آتشین رسیده است که آرزو می کند که ای کاش هرگز نمی رسيد. يعني چرا ندامت ذات هميشگی کاميابی های اين دنیاست و چرا هیچ کس از این عبرت کبیر پند نمی گيرد و لحظه ای بر جای خود قرار نمی گيرد؟
۱۹- و اما در اینجا به يکی ديگر از اسرار دهر می رسیم و آن اینکه هیچ یک از نقاط و مكانهای ظاهراً معلومی که انسان به سویش حرکت می کند تا به کامی از جاودانگی دهر برسد دیگر وجود ندارد يعنی هميشه جا تر است و بچه نیست و اینست راز خسران عصر و فریب دهرپرستی نجومی و وجودپرستی مكانی و نسيان زمانی.
از کتاب راز دهر ص 6
تألیف استاد علی اکبر خانجانی
https://t.me/akharozzaman2/4198
