فلسفه واکسن
فلسفه واکسن در اندیشه پاستور بر این مشاهده محتمل و احمقانه پدید آمد که انسانهائی که یکبار به ویروس یا میکروبی مبتلا شدند و نمردند دیگر در قبال آن مصونیت دارند. بدین ترتيب كل جان بشريت ملعبه این امر شد و همه به انواع میکروب ها پیشاپیش مبتلا می شوند تا مبادا که بعدها بواسطه ابتلای به آن بمیرند.
مسئله اصلی در فلسفه واکسن اینست که اصلاً چرا برخی از آدمها اصولاً در قبال این ذرات حامل امراض مهلک مصونیت دارند و مابقی ندارند. پاسخی فنی به این مسئله آنست که برخی دارای سیستم ایمنی قدرتمندی هستند و این میکروب ها را نابود می کنند. ولی معلوم نیست که چرا ؟ امروزه این چرا مربوط به ذات بشر (ژن) گردیده است و همه چیز تقصیر ژن است.
فلسفه واکسن اینست که با وارد کردن عمدی اندکی میکروب به بدن انسان، بتدریج سیستم ایمنی بدنش خود را در قبال آن آماده و قوی می سازد. ولی معضله جهش این میکروب ها و ناکارآمدی آنتی بیوتیک پاسخی دندان شکن به این فلسفه احمقانه است. یعنی جریان تاریخی واکسنیزه کردن منجر به جهش اقتداری میکروب ها شده و از این جهش، میکروب و مرضی مهلکتر رخ داده است.
این قاعده شامل همه میکروب ها از جمله سرماخوردگی می باشد. و اینست که امروزه بسیاری بواسطه سرماخوردگی می میرند زیرا میکروب آن تبدیل به سارز شده است. همانطور که ویروس ایدز حاصل جهش میکروب مالاریا در جریان واکسن سازی بوده است. امروزه حتی زخم معده تبدیل به یک بیماری میکروبی و مسری شده است و همه اینها محصول جریان واکسن سازی و آنتی بیوتیک ها و داروهانی چون کورتون و سائر مسکن ها و تب برها می باشد. همه امراض مدرن محصول این جنبه از پزشکی است.
براستی روح پاستور در قبال این جنون انسان سوز چه پاسخی دارد ؟
دائرةالمعارف عرفانی جلد اول استاد علی اکبر خانجانی
