پرستش
۴۸- پس پرستش برای آنست که خدائی شوی یعنی عدمیت از تو پاک شود و وجود یابی. دروغ از تو برود و راست شوی.از فسق منزه گردی و عشق یابی. از جهل برهی و عالم شوی. بر تردیدها فائق آئی و به یقین برسی.
بخل را براندازی و رحیم گردی. ترست ریشه کن گردد و پهلوان عالم شوی. گدا صفتی رها کنی و جانبخش شوی. دل از گلایه بشوئی و مقیم رضوان او باشی. مرگ در تو بمیرد و نور حیات خلق شوی!
استاد علی اکبر خانجانی
فقط خود خودت را بپرست ص ۵
