امروز یکشنبه اول بهمن ماه 1396 هست.
دقیقا 59 روز دیگه سال نو میشه و از الان همه در تکاپو هستن تا بتونن کارهایی که اول امسال توی سررسیدشون نوشتن رو یکی یکی تیک بزنن و خیالشون رو راحت کنن که از امسال جا نموندن.
امشب سررسید رو باز کردم و مشغول خوندن اهدافی شدم که همون اول سال برای خودم تعیین کرده بودم. واقعیتش نا امید شدم. چون به جز 2-3 موردی که خیلی نم نم و یواش یواش دارم بهشون میرسم، بقیه کارهام مونده. کارهایی که همون اول سال برای نوشتنشون کلی ذوق داشتم.
ولی الان که نگاه کردم، دیدم که بعضی کارها اون چیزی نبوده که می خوام. یه سری ها رو هم که کلاً دارم قلم می گیرم چون دیگه اصلا دلم نمی خواد که حتی بهشون فکر کنم، چه برسه به اینکه بخوام بهشون برسم.
بعضی اهداف رو هم که خوب نگاه می کنم می بینم که دلیل اصلیم برای توجه نکردن و نرسیدن بهش فقط ترس بوده. من آدم ترسویی هستم. اینو قبول دارم و می دونم که دلیل بی سرانجام موندن خیلی از هدف هایی که برای خودم تعیین کردم، همین ترسیدن بوده.
روز جمعه به دو تا حدیث از حضرت علی (ع) برخوردم که سریع ذخیره شون کردم و بعد هم با استیکی نوت روی صفحه دسکتاپم سنجاقشون کردم. هر روز وقتی سیستم رو روشن می کنم اولین کاری که می کنم خوندن اونهاست. برای اینکه می خوام به خودم یادآوری کنم که اگر بترسم ممکنه فرصت های باقی مونده رو هم از دست بدم. فرصت هایی که برای همه ما کم و بیش هست، ولی گاهی با پشت گوش انداختن و یا حتی مثل من، با ترسیدن، این فرصت ها رو هم از دست میدیم.
این حدیث ها رو اینجا براتون می نویسم، شاید شما هم با خوندنشون جرأت پیدا کنید و دیگه از انجام دادن کارهای جدید نترسید.
امام علی (ع)
هرگاه از کاری ترسیدی، خود را به کام آن بینداز، زیرا ترس شدید از آن کار، دشوارتر و زیان بار تر از اقدام به آن کار است.
نهج البلاغه ص 501 ح 157
امام علی (ع)
هرگاه در پی چیزی هستی، بلندهمت باش و آن گاه که چیره شدی، در پیروزی کریم باش.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 448 ح 10276