غمگین و ناتوان

+چرا این کت رو پوشیدی؟
-"سردمه"

این دیالوگ مدام توی ذهنم پخش می‌شه و به غم آدم‌های جنگ‌زده توی هر نقطه از جهان فکر می‌کنم، به سربازهای بی‌گناه که تبدیل می‌شن به ماشین‌های آدم‌کشی، به آواره‌ها، به کودکانی که تا همیشه جنگ قسمت مهمی از زندگی‌شون باقی می‌مونه، به عاشق‌هایی که از هم جدا می‌شن و به مادر و پدرها:)
به این عکس که نگاه می‌کنم، ناخودآگاه گریه‌م می‌گیره که هیچ کاری نمی‌تونم بکنم، عمیقن و از ته دلم غمگین می‌شم که سیاست‌مدارها این فیلم‌ها رو نمی‌بینن و هیچ‌ کاری نمی‌کنن برای صلح و آرامش که حق تمام مردمه.
گاهی دلم می‌خواد فکر کنم یه روز میاد که چشم آبی و موی بلوند توی ذهن آدم‌ها برتری نداشته باشه و هیچ خبری نباشه از فقر، نژادپرستی، جنگ، تعصب، تبعیض جنسیتی و ... :)
کاش تلاش کنیم برای اومدن اون روز:)))
کاش آدم‌ها رو با ویژگی‌های اکتسابیِ خودشون بشناسیم.
کاش ...
غمگین و ناتوانم.
سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی:)

کاربر ماه‌زده