همین که این هفته زنده موندی و با غصه‌هات در صلح زندگی کردی، خودش خیلیه. همین که صبح‌ها بدون توجه به حالِ بد شب قبل بیدار می‌شی و باز هم حال آدم‌های مهم زندگیت رو می‌پرسی و باحوصله باهاشون وقت می‌گذرونی و از روزمرگی‌هات می‌گی، قشنگه.
همین که توی مترو، به بچه‌های ناشناسِ بامزه با لبخند نگاه می‌کنی و با صدایی آروم و نازک باهاشون صحبت می‌کنی، بهم انرژی می‌ده. همین که می‌دونی زندگی خیلی مزخرفه و باز هم براش تلاش می‌کنی، ارزشمنده. همه‌ی این‌ها امید رو توی وجودم زنده نگه می‌داره. یادت نره توی یکی از روزهای زمستون نود و هشت بهت گفته بودم: "با وجود همه‌ی نقص‌ها، کمبود‌ها، بداخلاقی‌ها و غصه‌هات دوستت دارم."
قوی بمون، چون این تنها راهیه که برامون باقی مونده عزیزِ من:)
#کاربر_ماه‌زده
#نامه‌های_خیلی_کوتاه
