سلام. من اصالتا اهل یکی از شهرهای خیلی کوچولو هستم که وسط یه جنگل بلوط خیلی بزرگه.
از بچگی یادمه که هر سال وقتی عیدا برا دید و بازید برمی‌گشتیم اونجا، می‌دیدم کلی مسافر اومده و زیر درختا چادر زدن. اونا برای تفریح بخشی یا کل تعطیلات عید رو اونجا تو جنگل می‌موندن و تو این مدت کوتاه با زندگی تو یه محیط عالی کل خستگی‌شون در می‌رفت.
اون اوایل همگی از این اتفاق خوشحال بودیم. تا اینکه بعد از گذشت چند سال تعداد مسافرا به شدت زیاد شد. اون موقع تازه متوجه شدیم این اتفاق چندان هم خوشایند نیست!
متاسفانه تو کشور ما تلاش زیادی برای فرهنگسازی جهت نگهداری از محیط زیست ارزشمندمون انجام نشده و این موضوع به محض پایان تعطیلات نوروزی کاملا به چشم می‌خورد. همه ماها بعد از تعطیلات با یه صحنه‌ی باورنکردنی مواجه می‌شدیم.
یه جنگل پر از زباله! یه جنگل با درختای ارزشمند چند ده یا حتی چند صد ساله‌ای که یا زمان تاب‌بازی شکسته شده بودن یا با تبر و اره برقی به جونشون افتاده بودن تا با چوبش زیر همون درخت آتیش درست کنن!
و اما حرف آخر... به نظر من تاثیر فرهنگ سازی جهت نگهداری محیط زیست از کاشت خود درخت بیشتره. تو این چند سال اونجا درخت کاری های زیادی انجام شده اما تا جایی که ذهن من یاری می‌کنه تعداد درخت‌های سالم اونجا هر ساله کمتر و کمتر میشه.
پ‌ن: میدونم که مسافرای عزیز تنها دلیل تخریب جنگل نیستن. منم هم این مورد رو به خاطر روز طبیعت انتخاب کردم.
پ‌ن: من این مطلب رو نوشتم تا تو کمپین #پیک زمین شرکت کنم و یه درخت به خاطر این مطلب کاشته بشه. از تو هم دعوت میکنم که چند دقیقه وقت بذاری و با نوشتن یه مطلب کوچولو باعث کاشته شدن یه درخت ارزشمند بشی. شاید این مطلب کوچکترین کاری باشه که می‌تونیم انجام بدیم.
