در بحث ها و گفتگو های روزانه بعضا عباراتی مانند " نمی گذارند که من موفق بشم" ، "با درخواست من موافقت نشد" ، "خانه از پایبند ویران است خواجه در بند نقش ایوان است" و ... که با تمام وجود سعی در نسبت دادن مشکلات زندگی به مسائلی خارجی می باشد ، شنیده میشود. در هر صورت اشخاص به طور عام آسیبی به ما نمی رسانند مگر آن که ما اقداماتی رو انجام داده باشیم. تنها اثری که دیگران میتوانند بر ما داشته باشند "دستکاری" در سبک زندگی ما که اغلب کلامی می باشد، بوده و این خود ما هستیم که توانایی خرابکاری زندگی خودمان را داریم. ریشه این خرابکاری غریزه "امتناع کردن" می باشد. یک نوزاد پس از نوشیدن مقداری شیر و پر شدن معده خود به صورت کاملا غریزی از خوردن امتناع می نماید. در این حالت نوزاد سر خود را به طرفین حرکت می دهد، که در بزرگسالی نیز در زمان بیان کردن "نه" سر خود را به طرفین حرکت میدهد و به همین دلیل اغلب انسانها در زمان بیان کردن "نه" سر خود رو به چپ و راست حرکت می دهند. غریزه امتناع کردن در صورت خروج از حالت تعادل باعث خرابکاری در زندگی شده و ریشه این قبیل مشکلات می باشد. قطعا هیچ عامل خارجی نمیتواند باعث چاقی و اضافه وزن، کم تحرکی، بی انگیزگی و تنبلی و افسردگی شدید یا کم شود. در حقیقت این خود ما هستیم که باعث موارد بسیاری از این موارد شده که نتیجه امتناع بی مورد می باشد که نتیجه آن خرابکاری زندگی خودمان می باشد.
