در شرایطی که ما یک صورت #رسانه ای برای #تقابل تمدنی با رسانه ی حال حاضر #جهان نداریم ، پس ناچاریم به این سمت پیش برویم که بعضی از جنبه های #سلبی اخلاقی و شرعی را در حوزه ی رسانه باز تعریف کنیم .
#دروغ گویی ، #خیال پردازی ( ناظر بر گذر از حقیقت ها ) ،شهوت تنوع طلبی و #تقوا ، #اراده و #آزادی و...
به نظر می رسد سه حوزه ی دروغ ، تخیل و تقوا پایه ی بقیه اصول اخلاقی و شرعی در حوزه ی رسانه ای باشند از این رو به این سه موضوع می پردازیم .
حوزه دروغ گویی در #واقعیت هاست ، و اگر به هر نحوی در بیان واقعیت ها دچار #اشتباه بشویم وارد حوزه ی دروغ شده ایم .بیان نکردن همه ی واقعیت ها دروغ نیست اما #غلط و اشتباه نشان دادن واقعیت ها دروغ است .واقعیت با حقیقت متفاوت است و ممکن است واقعیتی بر یک حقیقت منطبق باشد و ممکن است نباشد . در دروغ گویی ما فقط در حوزه ی واقعیت ها سیر می کنیم و وارد حوزه ی حقیقت نمی شویم . اگر چه بهترین کلام ، تصویر ، فکر و هرچیزی که در مقام بیان کردن قرار می گیرد چیزی است که حقیقت و واقعیت منطبق برهم را بیان کند .
خیال پردازی در حوزه ی حقیقت هاست و خیال پردازی ای که مارا از حقیقت دور کند مشکل زاست ، حالا می خواهد منطبق بر واقعیتی این جهانی باشد یا نباشد ...
تقوا محل اشتراک واقعیت ها و حقیقت هاست . تقوا به معنای پرهزکاری یک تقوای منفعلانه است و ترس از حرکت را در پی خودش می آورد اما با تعریف تقوا به معنای یک عمل ایمنی ، یک مراقبت دائمی ، نتنها مانع حرکت نیست بلکه ترغیب کننده ی حرکت در مسیر پرتلاطم هم هست . این تقوای فعال یک تقوای مانا و پایدار است و مثل کسی که در جاده ای پر از تیغ درحال قدم زدن است و این شخص اگر برای هر قدم خودش یک مراقبت نداشته باشد دچار آسیب می شود . این یعنی تقوای فعال و پویا .
باز تعریف این سه مقوله ی اخلاقی و شرعی یکی از لوازم حضور در صف تقابلی #تمدن ها ست وقتی ما یک رسانه ای منسجم ، قوی و در بوم اسلامی و ایرانی نداریم . دست آویزی است که اگر نداشته باشیم از طریق رسانه هضم در تمدن می شویم.
