زندگی لاکچری واقعا خواسته ما بود؟

خونه یکی از عزیزانم بودم

محصولات پوستی درجه یک و قیمت میلیونی

غذاهای درجه یک

محل زندگی خارق العاده و زیبا

همسایه های به ظاهر شیک

ماشین اتومات

عطر گرون قیمت و.‌‌‌‌‌..

اما میدونی چیش جالب بود؟ دریغ از اندکی شادی و حال خوب!!!پر از امکانات و خالی از شادی! حس میکنم درد ما همینه

فک کردیم هرچی امکاناتمون بیشتر حال خوبمون بیشتر

ولی معادله درستی نبود و ما شادی رو به امکانات باختیم

ما خودمونو به تبلیغات زیادی باختیم

ما بوی چایی که میخوریم و نمیفهمیم

غذاهای خوشمزه ی هرروزمونو نمیفهمیم

بغل کردن آدمایی که دوسشون داریم و متوجه نمیشیم

چون دنبال اینیم که اون بیرون اتفاق شگفت انگیزی رخ بده

مگه شگفت انگیز تر از تپیدن قلب ما و نفس کشیدن ما وجود داره؟

کمااینکه بارها ما بدست اوردیم و بعد از یک هفته انگار نه انگار که اتفاقی افتاده

ماشین خریدیم لباس خریدیم طلا خریدیم و...

مطمئنیم که این بدست اوردنه قراره مارو شاد و خوشحال بکنه؟

مطمئنیم که اینا صرفا تبلیغات نیس که جیب یک عده رو پر کنه؟

من از مجتبی شکوری شنیدم اینو و صاحب این سخنو نمیدونم کیه شایدم خودشه

ما جسمهای چاق و روح های لاغریم

واقعیت اینه که ما به عشق، در لحظه زندگی کردن ،فکر نکردن و دیدن کامل این لحظه بیشتر از هرچیزی نیاز داریم...❤️🌸